ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ,ΚΕΙΜΕΝΑ

Επάγγελμα Εκπαιδευτικός: δάσκαλοι και μαθητές του χτες και του σήμερα.


Στείλετέ μου κι εσείς σχετικά κείμενα!

——————————————————————————————-

«Άκουγε όταν μιλάς» Μπέρτολτ Μπρεχτ 1956 (από τον Στέφανο)

Λιλίκας Νάκου, Η κυρία Ντορεμί (απόσπασμα) (από την Έρση)

ΕΡΤ – Ψηφιακό αρχείο
01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 |

Σκηνοθέτης: Νίκος Κουτελιδάκης, Δημήτρης Παπακωνσταντής
Σενάριο: 
Γιάννης Κανδήλας
Συγγραφέας: 
Λιλίκας Νάκου 

Η σειρά επεισοδίων «Η κυρία Ντορεμί» βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Λιλίκας Νάκου. Ο βασικός χαρακτήρας της σειράς είναι μια γυναίκα εκπαιδευτικός, η οποία, στην εποχή του Μεσοπολέμου, εγκαταλείπει τη γενέτειρά της, το Παρίσι, για να έρθει στην Ελλάδα, τον τόπο καταγωγής της. Η πολιτική και κοινωνική κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα, την εκπλήσσει και τα συναισθήματά της εναλλάσσονται, καθώς συναντάει ποικίλες συμπεριφορές και νοοτροπίες. Ο διορισμός της στο Ρέθυμνο γίνεται αφορμή, να γνωρίσει τη συντηρητικότητα της επαρχίας και να διακινδυνεύσει τη σταδιοδρομία της και την υπόληψή της.

——————————————————————————————-

Κωστής Παλαμάς

Στο Δάσκαλο

Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε ψυχές!

Κι ό,τι απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,

μην τα’ αρνηθείς! θυσίασ’το, ως τη στερνή πνοή σου.

Χτισ’ το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!

Κι αν λίγη δύναμη μεσ’ το κορμί σου μένει,

μην κουραστείς! Είναι η ψυχή σου ατσαλωμένη.

Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθιά,

ο πόλεμος να μην μπορεί να τα γκρεμίσει

Σκάψε βαθιά. Τι κι αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;

Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί

τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη.

Υπομονή. Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι.

——————————————————————————————-

Ανδρέας Λασκαράτος, Ο κακός μαθητής

Ανδρέας Λασκαράτος, Ο καλός μαθητής

ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ, Οι ανήλικοι

ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ, Μετρημένα καρύδια

(Επιμέλεια: Βενετία Αποστολίδου, και τα τέσσερα κείμενα είναι στο ίδιο αρχείο)

——————————————————————————————-

Νίκος Καζαντζάκης, Η Νέα Παιδαγωγική

Νίκος Καζαντζάκης

—————————————————————————————————————————————————

Ιωάννης Κονδυλάκης, Όταν ήμουν δάσκαλος

Η ιστορία ενός μορφωμένου ανθρώπου, που αναλαμβάνει τυχαία και με ελαφρά την καρδία, το ρόλο του δασκάλου σε ένα ορεινό χωρίο της Κρήτης. Κύριο μέλημά του είναι το κυνήγι, πρωταρχικά, στη συνέχεια όμως διαφαίνεται καθαρά ο τρόπος που τον κερδίζει το επάγγελμά του. Ένα βιβλίο στο οποίο φαίνονται, με χιουμοριστικό τρόπο, τα πρώτα βήματα της παιδαγωγικής μεθόδου που εφαρμόστηκε στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος.

——————————————————————————————-

Δημήτρης Κουκουλομμάτης, Ο δάσκαλος στη λογοτεχνία

Εκδόδεις Έλλην, 1993

——————————————————————————————-

Δημήτρης Κουκουλομμάτης, Ο δάσκαλος στη λογοτεχνία:

Στο χώρο της ποίησης ο Νικηφ. Βρεττάκος με τη σύνθεση του: «Τα δεκατέσσερα παιδιά» αποκαλύπτει την αγωνία της καθηγήτριας για το δράμα, τη φτώχεια και την αθλιότητα των μαθητών της. Προσπαθεί με την αγάπη να αναπληρώσει την αδυναμία της να ανταποκριθεί στις ανάγκες των παιδιών, και μολονότι γνωρίζει ότι «ό,τι θέλει κανείς μπορεί να φτιάξει με την αγάπη. Ήλιους κι αστέρια, ροδώνες και κλήματα», εν τούτοις καταλαβαίνει ότι, στην προκειμένη περίπτωση, η αγάπη δεν μπορεί να αναπληρώσει το ψωμί, τα ρούχα, τη ζεστασιά. Ευλογημένη είναι η αγάπη, όταν μπορεί να γίνει ψωμί, φαί, ζεστασιά και στην προκειμένη περίπτωση δεν μπορούσε.

Ο συγγραφέας Δημήτρης Χατζής στο έργο του: «Το τέλος της μικρής μας πόλης» και στην ενότητα: Η Διαθήκη του Καθηγητή, προβάλλει τέτοιο πρότυπο που είναι ο φιλόλογος Ιάκωβος Ραλλίδης, πρότυπο δασκάλου στη θεωρία και στη ζωή αφού αγάπησε τη μικρή πόλη που ήταν διορισμένος κι έζησε σ’ αυτή, αυτός ο ξένος, τριάντα χρόνια, σπανιότατο πράγμα, γιατί όλοι ζητούσαν να φύγουν από κεί και στο τέλος τα κατάφερναν· αποποιήθηκε την προαγωγή του σε γυμνασιάρχη, και γνωρίζομε τι σήμαινε γυμνασιάρχης στη δεκαετία το ‘60 γιατί φοβήθηκε μήπως τα διοικητικά καθήκοντα, του στερήσουν την έδρα και την άμεση επαφή με το μαθητή ή μήπως η εξουσία συμβάλλει ώστε να χάσει την ταυτότητά του ή το χειρότερο μήπως παρεκκλίνει των αρχών του.

…………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Χριστίνα Αργυροπούλου, Η Γυναίκα στην εκπαίδευση και η εκπαιδευτικός μέσα από λογοτεχνικά κείμενα

… Ο Σωκράτης μέσα από την πένα του Πλάτωνα αναγνωρίζει ότι δασκάλα του ήταν η Ασπασία, μια γυναίκα που ανοιχτά δίδασκε την ισότητα των φύλων· η Υπατία, που δίδασκε μαθηματικά στη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας γύρω στο 400-414 μ.Χ., κάηκε από τους χριστιανούς. …

…………………………………………………………………………………………………………………………………………….

ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ, Να ‘σαι καλά, δάσκαλε!

…………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Ζώρζ Σαρή, Ο Κύριός μου

…………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Μικρή Ιστορία (28). Πώς το ξύλο κόπηκε μια για πάντα.

…………………………………………………………………………………………………………………………………………….

http://stefarmak.blogspot.gr/2013/06/jacques-prevert.html

Υποβλήθηκε 15/06/2013, 10:22 μμ από τον Στέφανο

«En entendant parler

d’une société sans classe

l’enfant rêve

d’un monde buissonnier»

Ακούγοντας
Για κοινωνία αταξική
Αμέσως το παιδί ονειρεύεται
Τον κόσμο -σκασιαρχείο

Και με καλοσυνάτη αδιαφορία
Χαμογελάει
Σαν ο καθηγητής τού “Vive la France”
Του λέει πως είναι ο τελευταίος
Κι όταν ο ίδιος πάλι του μαθαίνει
Το Πιστεύω
Τίποτε δεν καταλαβαίνει από Θρησκευτικά
Κι απ’ όλα τα μελό κηρύγματα

Καμιά δε δίνει προσοχή
Στο κήρυγμα της αρετής και της ευσέβειας
Χαμογελάει ακούγοντας
Πως και στη Γαλλική Ιστορία επίσης
Είναι τελευταίος
Και τελευταίος των τελευταίων και στην Κατήχηση
Μα θα ‘πρεπε να ντρέπεσαι
Λέει ο ταπεινωτής του
Να ντρέπομαι γιατί
Λέει το παιδί
Δεν πάει πολύς καιρός
Που εσείς ο ίδιος μου είπατε
Πως οι έσχατοι θα γίνουν πρώτοι.

Περιμένω.

Μετάφραση: Γιάννης Βαρβέρης
Ελεύθερη διδασκαλία
Jacques Prévert 4 Φεβρουαρίου 1900 – 11 Απριλίου 1977

http://stefarmak.blogspot.gr/2013/06/jacques-prevert.html

——————————————————————————————-

——————————————————————————————-

Άλλοτε διαβάζαμε τα μαθήματα μας, κάναμε την προσευχή μας
και λέγαμε πως δυο και δυο κάνουνε τέσσερα.
Τώρα, δυο λουλούδια και δυο αχτίνες δεν κάνουνε τέσσερα – κάνουνε
την ψυχή μας.
Κι ένα τριαντάφυλλο και μια πεταλούδα δεν κάνουν δυο – κάνουν ένα
Θεό.
Κι ένας Θεός κάνει όλα.
Λοιπόν, η ψυχή μας μαζί με την ψυχή του Θεού πόσα κάνει;
Ο δάσκαλος δεν ξέρει.
Εμείς το ξέρουμε πως κάνει: ένα.
Το διαβάσαμε σήμερα στο ανοιχτό βιβλίο του ήλιου, σήμερα που
ξεχάσαμε όλα τα βιβλία.
Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού

Γ. Ρίτσος 1938

——————————————————————————————-

Κλασσικό