Το Cogito είναι ένα φιλοσοφικό περιοδικό το οποίο απευθύνεται στο ευρύτερο κοινό χωρίς ωστόσο να θυσιάζει το βάθος και τη συνθετότητα του φιλοσοφικού λόγου. Θέλει να αναδείξει τη φιλοσοφική πλευρά θεµάτων που ανακύπτουν στη δηµόσια και την ιδιωτική σφαίρα της ζωής και να δείξει πόσο γοητευτική είναι η φιλοσοφία. Εκδίδεται από συντακτική οµάδα δύο φορές τον χρόνο από τις εκδόσεις Νεφέλη. Τα θέµατά του εκτείνονται από ζητήµατα κλασικά φιλοσοφικά, όπως οι σχέσεις ηθικής και πολιτικής έως τους κήπους και τα όνειρα. Ενδιάµεσα υπάρχουν η ζωγραφική αλλά και η µαγειρική, η επιστήµη, η ιστορία, η θρησκεία, η λογοτεχνία, το θέατρο, το σινεµά, ο έρωτας, το παράλογο και η λογική, η συνείδηση και το ασυνείδητο, η γλώσσα, οι αισθήσεις, τα χρώµατα, η µουσική, η ποίηση, η αρχιτεκτονική και η νοµική. Φιλοξενεί συνεντεύξεις διακεκριµένων φιλοσόφων (Michael Frede, Alexander Nehamas, Michael Walzer, John Haugeland, Richard Swinburne) και αφιερώµατα σε θέµατα όπως: Φιλία, Ιστορία και Αφήγηση, Ιδιωτικότητα, Φυσική και Τεχνητή Νοηµοσύνη, Εφαρμοσμένη Ηθική, Τρόποι του Φιλοσοφείν, Φιλοσοφία και Σύγχρονη Τέχνη, Φιλοσοφία και Οικονομικά. Περιεχόμενα τεύχους 10.
Το 9ο τεύχος του περιοδικού Intellectum (www.intellectum.org)κυκλοφορεί μαζί με ένθετο 16σέλιδο της ηλεκτρονικής ποιητικής επιθεώρησης «Ποιείν» (www.poiein.gr) σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης (Πρωτοπορία, ΙΑΝΟΣ, Σαιξπηρικόν, Μπαρμπουνάκης, Σαββάλας, Κεντρί, Ρεντζής, Ραγιάς, Lexis, Πολιτεία, Ναυτίλος, Νέα Εστία, Πατάκης κ.α.) στην τιμή των 6 ευρώ και σ’ όλη την Ελλάδα μέσα από το ηλεκτρονικό κατάστημα του περιοδικού intellectum.
Όλα τα βιβλία που περιέχονται στον κατάλογο της Ανοικτής Βιβλιοθήκης διανέμονται ελεύθερα και νόμιμα στο Διαδίκτυο από τους δημιουργούς ή τους εκδοτικούς οίκους. Τα έργα της ενότητας Κλασική Λογοτεχνία είναι ελεύθερα πνευματικών δικαιωμάτων.
—————————————————————————————————————————————————–
Η κόρη µου ζωγράφισε
ολόµαυρο έναν ήλιο.
Είχε βάλει γύρω γύρω
πού και πού καµιά
ακτίνα µε µπογιά πορτοκαλί.
Έκοψα λοιπόν το φύλλο
το ’δειξα σ’ ένα γιατρό
που αµέσως πήρε ύφος
λυπηµένο σοβαρό
και µου είπε ορθά κοφτά
«θα ’χει ψυχολογικά».
«Μέσα στο µυαλό της κρύβει κάτι
κι είναι λυπηµένη
και τα βλέπει όλα µαύρα η καηµένη,
µα αν το πρόβληµά της είναι
οφθαλµολογικό,
πήγαινε στον ειδικό
να της βάλει γιατρικό».
Ακούγοντας αυτά για το παιδί µου
από το φόβο παρά λίγο να κοπεί η αναπνοή µου.
Μα κοιτώντας πάλι, βρήκα σε µια γωνιά του φύλλου
µια φρασούλα που έλεγε: «είναι η έκλειψη του ήλιου».
Σήμερα είχα διάθεση να διαβάσω ποίηση. Κι έπεσα πάνω σε αυτά τα τρία ποιήματα τριών αγαπημένων κλασικών/εθνικών ποιητών μας!!! Σύμπτωση; Α, ναι, πρόσθεσα και ένα που εντόπισα παλιότερα… του Καβάφη.
———————————————————————————————————————————————-
Κωστής Παλαμάς(1859 – 1943)
Από τα Σατιρικά Γυμνάσματα(1907)
Πολεμάς να στυλώσεις, κυβερνήτη, με τα καράβια και με τα φουσάτα της Πολιτείας το σαλεμένο σπίτι.
Του κάκου ιδρώνεις, έμπα σ’ άλλη στράτα, τον νου μας πρώτα στύλωσε και χτίσε, και πρώτ’ απ’ όλα αλφαβητάρι κράτα.
Δάσκαλος γίνε, αλήθεια αν ήρωας είσαι.
Σε μια Βαβέλ δεμένους μας κρατάνε κακά στοιχειά, το μάγεμα τους λύσε και στα χείλια οι καρδιές μας πάλε ας πάνε.
Σύμμετρα υψώσου, πύργε, της ζωής τρανοί κι αν είναι οι τάφοι, τάφοι θάναι.
Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Αποικία
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.
Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,
κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.
Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν’ επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.
Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.
Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.-
Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
———————————————————————————————————————————————–
Οδυσσέας Ελύτης(1911 – 1996)
Ο ήλιος ο ηλιάτορας (1971)
Το τρελοβάπορο
Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνά κι αρχίζει τις μανούβρες «βίρα- μάινα»
Την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ’ τις δυο μεριές.
Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι από όνειρο κι έχει λοστρόμο αθώο ναύτη πονηρό
Από τα βάθη φτάνει τους παλιούς καιρούς βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς
Έλα Χριστέ και κύριε λέω κι απορώ τέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάπορο
Χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμε χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε
Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε
Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα παντοτινό τον ήλιο τον ηλιάτορα!
———————————————————————————————————————————————–
Γιώργος Σεφέρης (1900 – 1971)
Επί ασπαλάθων
Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού.»
πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες
το κόκκινο χώμα και οι ασπάλαθοι
δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους ανθούς.
Απόμερα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας που αντηχούν
ακόμη…
Γαλήνη
-Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;
Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού
τ’ αυλάκια.
τ΄ όνομα του κίτρινου θάμνου
δεν άλλαξε από κείνους τους καιρούς.
Το βράδυ βρήκα την περικοπή:
«τον έδεσαν χειροπόδαρα» μας λέει
«τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν
τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν
απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους
και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο κουρέλι».
Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του
Ο Παμφύλιος ο Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος.
Ποιός είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά’ χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
νά’ χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Κλέφτες φτωχοί και άρχοντες με άμαξες και άτια,
κλέφτες χωρίς μια πήχυ γη και κλέφτες με παλάτια,
ο ένας κλέβει όρνιθες και σκάφες για ψωμί
…ο άλλος το έθνος σύσσωμο για πλούτη και τιμή.
Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Ο Έλληνας δυό δίκαια ασκεί πανελευθέρως,
συνέρχεσθαί τε και ουρείν εις όποιο θέλει μέρος.
Χαρά στους χασομέρηδες! χαρά στους αρλεκίνους!
σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.
Γι’ αυτό το κράτος, που τιμά τα ξέστρωτα γαϊδούρια,
σιχτίρ στα χρόνια τα παλιά, σιχτίρ και στα καινούργια!
Και των σοφών οι λόγοι θαρρώ πως είναι ψώρα,
πιστός εις ό,τι λέγει κανένας δεν εφάνη…
αυτός ο πλάνος κόσμος και πάντοτε και τώρα,
δεν κάνει ό,τι λέγει, δεν λέγει ό,τι κάνει.
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγας.
Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που’χει
Στο’να λουστρίνι, στ’άλλο τσαρούχι.
multiplication 