Η εξέλιξη της επαγγελματικής σταδιοδρομίας είναι μια δια βίου διαδικασία που, ξεκινάει με τη γέννηση! Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που επηρεάζουν την επαγγελματική εξέλιξη ενός ατόμου, όπως τα ενδιαφέροντα, οι ικανότητες, οι αξίες, η προσωπικότητα, το ιστορικό και οι περιστάσεις μέσα στις οποίες ζει.
Η συμβουλευτική σταδιοδρομίας είναι μια διαδικασία που βοηθάει το άτομο να γνωρίσει και να κατανοήσει τον εαυτό του και τον κόσμο της εργασίας, προκειμένου να πάρει αποφάσεις για τη σταδιοδρομία, την εκπαίδευση και τη ζωή του.
Ο σύμβουλος σταδιοδρομίας είναι ο ειδικός που εξασφαλίζει με την κατάρτησή του αυτή τη διαδικασία.
Η ανάπτυξη της σταδιοδρομίας είναι κάτι περισσότερο από το να αποφασίσει ένα άτομο για την ειδικότητα και τη δουλειά που θέλει να βρει όταν αποφοιτήσει από το σχολείο. Είναι, στην πραγματικότητα, μια δια βίου διαδικασία, που σημαίνει ότι σε όλη τη διάρκεια της ζωής του θα αλλάζει, οι καταστάσεις που θα βιώνει θα αλλάζουν και θα πρέπει συνεχώς να παίρνει αποφάσεις για τη σταδιοδρομία και τη ζωή του.
Αποστολή του Συμβούλου Σταδιοδρομίας είναι αφενός να βοηθήσει τους ενδιαφερόμενους να πάρουν τις αποφάσεις που πρέπει να πάρουν στο παρόν, και, αφετέρου, να τους δώσει τις γνώσεις και τις δεξιότητες που χρειάζονται για να πάρουν μελλοντικές αποφάσεις για τη σταδιοδρομία και τη ζωή τους.
Θέματα στα οποία μπορεί ένας καλός Σύμβουλος Σταδιοδρομίας να βοηθήσει ένα άτομο που ζητάει την υποστήριξή του
1. Ανάλυση των αξιών, της προσωπικότητας, των ενδιαφερόντων, των δεξιοτήτων και του προτιμώμενου τρόπου ζωής του 2. Έρευνα πιθανών επαγγελμάτων και σεναρίων σταδιοδρομίας 3. Στρατηγικές για την επιλογή ειδίκευσης και επαγγελματικής σταδιοδρομίας 4. Εκπαιδευτικός σχεδιασμός: δημιουργία των βάσεων εκείνων που οδηγούν σε αποτελεσματικό σχεδιασμό σταδιοδρομίας 5. Γνώση της παγκόσμιας αγοράς: τάσεις για το μέλλον 6. Λήψη αποφάσεων και καθορισμός στόχων 7. Σύνταξη βιογραφικού σημειώματος και τεχνικές συνέντευξης 8. Αναζητήση θέσεων εργασίας
Τι είναι Συμβουλευτική και Επαγγελματικός Προσανατολισμός
H Δια βίου Συμβουλευτική & Επαγγελματικός Προσανατολισμός (Δια βίου ΣυΕΠ) ή Δια βίου Συμβουλευτική Σταδιοδρομίας είναι η συστηματική βοήθεια και υποστήριξη που παρέχεται από εξειδικευμένους επιστήμονες και η οποία επιτρέπει στο άτομο σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωή του να συνειδητοποιεί τις γνώσεις, τις ικανότητες, τις δεξιότητες, τα ενδιαφέροντά και τις αξίες του, να λαμβάνει εκπαιδευτικές και επαγγελματικές αποφάσεις, να σχεδιάζει και να διαχειρίζεται αποτελεσματικά τη σταδιοδρομία του και να επιτυγχάνει μεγαλύτερη ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική και επαγγελματική του ζωή. Η Συμβουλευτική και ο Επαγγελματικός Προσανατολισμός αποτελούν ένα ενιαίο θεσμό, ο οποίος είναι ενεργός καθ’ όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής ζωής του ατόμου, για το λόγο αυτό αποκαλείται Δια βίου Συμβουλευτική και Επαγγελματικός Προσανατολισμός ή αλλιώς Δια βίου ΣυΕΠ.
Οι ωφελούμενοι από τις υπηρεσίες Δια βίου ΣυΕΠ είναι:
• Μαθητές
• Φοιτητές και Σπουδαστές
• Άνεργοι που επιθυμούν να ενταχθούν ή να επανενταχθούν στην αγορά εργασίας
• Εργαζόμενοι για τη δια βίου διαχείριση της σταδιοδρομίας τους και των αλλαγών καριέρας.
• Γονείς για να βοηθηθούν στο να κατανοήσουν βαθύτερα τις ανάγκες των εφήβων και να τους στηρίξουν ουσιαστικά στις αποφάσεις τους.
• Ειδικές ομάδες του πληθυσμού (ΑΜΕΑ, μετανάστες κ.λπ.)
Πώς γίνεται;
Η Δια βίου Συμβουλευτική & Επαγγελματικός Προσανατολισμός περιλαμβάνει πολλές διαφορετικές λειτουργίες όπως η πληροφόρηση, η αυτογνωσία-αυτοαντίληψη, η λήψη αποφάσεων, η μετάβαση- τοποθέτηση κ.λπ.
Παρέχεται τόσο σε ομαδικό όσο και σε ατομικό επίπεδο. Στην πρώτη περίπτωση (ομαδική συμβουλευτική) οι αποδέκτες της ΣυΕΠ συμμετέχουν σε ομαδικές συναντήσεις – σεμινάρια ΣυΕΠ, τα οποία έχουν στόχο την παροχή πληροφόρησης για τις σπουδές και τα επαγγέλματα, την ενίσχυση της αυτογνωσίας των ατόμων και την εκμάθηση τεχνικών λήψης απόφασης. Η αξία της ομαδικής συμβουλευτικής έγκειται στο ότι αξιοποιεί τις δυναμικές και τις σχέσεις που αναπτύσσονται στο πλαίσιο της ομάδας και ότι παρέχει τη δυνατότητα ταυτόχρονης παρέμβασης σε μεγάλο αριθμό ατόμων ίδιων χαρακτηριστικών και αναγκών.
Στην δεύτερη περίπτωση (ατομική συμβουλευτική) η συμβουλευτική παρέμβαση γίνεται με τρόπο «εξατομικευμένο» με τη βοήθεια της ατομικής συμβουλευτικής συνέντευξης. Με τη μέθοδο αυτή εξειδικευμένοι Σύμβουλοι Επαγγελματικού Προσανατολισμού – Σύμβουλοι Σταδιοδρομίας συζητούν κατ’ ιδίαν με τους ενδιαφερόμενους ή/και με τους γονείς του (δια ζώσης ή ακόμα εξ αποστάσεως με την αξιοποίηση των δυνατοτήτων που προσφέρουν οι νέες τεχνολογίες) με σκοπό να τους βοηθήσουν να συνειδητοποιήσουν τα ατομικά τους χαρακτηριστικά (γνώσεις, ικανότητες, δεξιότητες) και να μάθουν τον τρόπο να σχεδιάζουν τη σταδιοδρομία τους και να επιλέγουν τις εκπαιδευτικές ή επαγγελματικές διαδρομές που ανταποκρίνονται στα προσόντα, τις αξίες και τα ενδιαφέροντά τους. Επίσης είναι δυνατόν να βοηθήσουν τα άτομα στον επανασχεδιασμό και τη διαχείριση της σταδιοδρομίας τους σε διάφορα στάδια κρίσιμων μεταβάσεων από την εκπαίδευση στην αγορά εργασίας καθώς και στην καλλιέργεια σχετικών δεξιοτήτων δια βίου μάθησης. Κατά τη διάρκεια των ατομικών συναντήσεων τηρείται απόλυτη εμπιστευτικότητα, ενώ ο αριθμός και το περιεχόμενο των συναντήσεων αυτών εξαρτάται από τις ιδιαίτερες ανάγκες των ατόμων καθώς και το επίπεδο επαγγελματικής ωριμότητας τους. Τονίζεται ότι η αξία της ατομικής συμβουλευτικής έγκειται στην προσωπική σχέση εμπιστοσύνης που αναπτύσσεται ανάμεσα στον σύμβουλο και τον συμβουλευόμενο.
Τι προσφέρει;
Ένα πρόγραμμα Συμβουλευτικής και Επαγγελματικού Προσανατολισμού έχει ως στόχο να σε βοηθήσει να λάβεις εκπαιδευτικές και επαγγελματικές αποφάσεις και να σχεδιάσεις τη σταδιοδρομία σου. Ειδικότερα, θα μπορέσεις:
• να πληροφορηθείς έγκυρα για τις σπουδές, τα επαγγέλματα και την αγορά εργασίας.
• να μάθεις να αναζητάς, να επεξεργάζεσαι και να αξιολογείς πληροφορίες, καθώς και να διερευνάς εναλλακτικές εκπαιδευτικές και επαγγελματικές διεξόδους, με στόχο τη δια βίου επαγγελματική σου ανάπτυξη στη σημερινή κοινωνία της δια βίου μάθησης.
• να αποκτήσεις πληρέστερη γνώση των χαρακτηριστικών της προσωπικότητάς σου, των ενδιαφερόντων σου, των ικανοτήτων-δεξιοτήτων και των αξιών σου, παραγόντων που αναμφισβήτητα επηρεάζουν τις εκπαιδευτικές και επαγγελματικές σου επιλογές.
• να λάβεις την απόφαση που σου ταιριάζει καλύτερα σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχεις συγκεντρώσει για εσένα, για τις σπουδές & τα επαγγέλματα που σε ενδιαφέρουν.
• να βοηθηθείς στη συμπλήρωση του μηχανογραφικού δελτίου αν είσαι υποψήφιος/α για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
• να καταρτίσεις το ατομικό σου σχέδιο δράσης ώστε να ενταχθείς στην αγορά εργασίας ή να επαναπροσδιορίσεις την επαγγελματική σου πορεία σύμφωνα με τις προσωπικές σου ανάγκες και τις εκάστοτε συνθήκες της αγοράς εργασίας.
Η Εκπαιδευτική Ψυχολογία έχει ως αντικείμενο την εφαρμογή των αρχών και θεωριών της Ψυχολογίας για τη δημιουργία αποτελεσματικών διαδικασιών και περιβαλλόντων μάθησης. Πραγματεύεται ζητήματα που αναφέρονται στην ανάπτυξη, τη μάθηση, τα κίνητρα, τις ατομικές διαφορές, τη διαχείριση προβλημάτων στην τάξη, τις αποτελεσματικές μεθόδους διδασκαλίας και την ενίσχυση της προσωπικότητας του μαθητή. Η Εκπαιδευτική Ψυχολογία εφαρμόζει στην πράξη τις γνώσεις για την ανάπτυξη των μαθητών, τα κίνητρα, τις ατομικές διαφορές και τους ατομικούς ρυθμούς μάθησης, τις αιτιατές αποδόσεις, τη διαχείριση της σχολικής τάξης, τον χειρισμό ειδικών προβλημάτων.
Περίγραμμα του Μαθήματος
Παιδαγωγική Ψυχολογία: απαραίτητο εφόδιο για έναν αποτελεσματικό εκπαιδευτικόΕφαρμογή και προσαρμογή των θεωριών γνωστικής ανάπτυξης στην εκπαίδευση
Εφαρμογή και προσαρμογή των θεωριών μάθησης στην εκπαίδευση:
Συμπεριφορική προσέγγιση της μάθησης,
Γνωστική προσέγγιση της μάθησης,
Θεωρίες επεξεργασίας πληροφοριών,
Σύνθετες γνωστικές διαδικασίες,
Κοινωνικογνωστική και κονστρουκτιβιστική προσέγγιση της μάθησης.
Διαφορετικότητα και ποικιλομορφία στην Τάξη,
Αρχές δυναμικής της ομάδας
Θεωρίες για τα κίνητρα και τα συναισθήματα και εκπαιδευτικές τους προεκτάσεις
Αμοιβές-ποινές, άμιλλα-συνεργασία, σχολική επιτυχία-αποτυχία, έπαινος- αποδοκιμασία, αγωνία-άγχος, ενθάρρυνση μαθητή, ενίσχυση της αυτοεκτίμησης και αυτορρύθμιση
Η κοινωνικο-συναισθηματική Εκπαίδευση: Κίνητρα και συναισθήματα στην τάξη
Πρόληψη και αντιμετώπιση προβλημάτων συμπεριφοράς.
Ο εκπαιδευτικός ως σύμβουλος
Αξιολόγηση στην τάξη με στόχο την ενίσχυση του μαθησιακού αποτελέσματος και της προσωπικότητας των μαθητών.
Μαθησιακοί Στόχοι του Μαθήματος
Οι σπουδαστές, με την ολοκλήρωση του μαθήματος, αναμένεται να είναι σε θέση:
Να περιγράφουν τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά της αποτελεσματικής διδασκαλίας και του αποτελεσματικού διδάσκοντα.
Να αναγνωρίζουν πως τα βιοψυχοκοινωνικά χαρακτηριστικά επηρεάζουν τη μάθηση.
Να συνοψίζουν τις βασικές αρχές των θεωριών μάθησης και να προτείνουν, χρησιμοποιώντας τις αρχές αυτές, τεχνικές, οι οποίες μπορούν να βελτιώσουν τη διδασκαλία.
Να εφαρμόζουν στην πράξη τις θεωρίες γνωστικής ανάπτυξης ανάλογα με την ηλικιακή ομάδα και το γνωστικό δυναμικό των μαθητών.
Να οργανώνουν εκπαιδευτικά προγράμματα και να διαμορφώνουν κατάλληλες τεχνικές, για συγκεκριμένες ομάδες χαρισματικών μαθητών και μαθητών με ειδικές ανάγκες.
Να περιγράφουν τεχνικές για την ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης και της κοινωνικής-συναισθηματικής μάθησης.
Να αναγνωρίζουν τις αιτίες των κινήτρων και να δίνουν θεωρητικές ερμηνείες για το λειτουργικό τους ρόλο στη ζωή των μαθητών.
Να χρησιμοποιούν μεθόδους και στρατηγικές, οι οποίες συμβάλλουν στην ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας των μαθητών και να δημιουργούν περιβάλλοντα μάθησης με στόχο την αυτορύθμιση, τη δημιουργικότητα και την ανοχή.
Να αξιολογούν τις διαπροσωπικές σχέσεις μέσα στην τάξη στη βάση της πολιτισμικής προέλευσης, της κοινωνικής τάξης και του φύλου και των αρχών της δυναμικής της ομάδας.
Να χρησιμοποιούν αποτελεσματικές μεθόδους για τη διαχείριση των προβλημάτων στην όλη εκπαιδευτική διαδικασία, συμπεριλαμβάνοντας τη διαχείριση των προβλημάτων συμπεριφοράς στο χώρο του σχολείου.
—————————————-
Στην ιστοσελίδα παρακάτω θα βρείτε σε ψηφιακή μορφή το βιβλίο:
Ολοκληρωμένος άνθρωπος: ένας άνθρωπος που μπορεί να είναι όλο και περισσότερο οι δυνατότητές του.
O Carl Rogers (1959) διακρίνει τρεις συνιστώσες του «εαυτού»:
την εικόνα που έχει ένα άτομο για το ίδιο (Αυτοεικόνα, Εικόνα Εαυτού, Self Image)
την αξία που δίνει σε αυτό (Αυτοεκτίμηση, Self Esteem ήSelf-worth)
το πώς θα θέλει στην πραγματικότητα να είναι (Ιδανικός Εαυτός, Ideal Self)
Ο Rogers θεωρεί ότι ο οργανισμός και ο εαυτός παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας. Ο οργανισμός είναι ο χώρος εντός του οποίου περικλείονται οι εμπειρίες μας, το σύνολο των οποίων ονομάζεται φαινομενολογικό πεδίο και είναι το προσωπικό σύστημα αναφοράς του ατόμου. Κάθε άνθρωπος μπορεί να καταλάβει τους συνανθρώπους του μέσω της ενσυναίσθησης (ψυχικής ταύτισης). Ο εαυτός είναι το διαφοροποιημένο τμήμα του φαινομενολογικού πεδίου στο οποίο περιέχονται οι αντιλήψεις, οι αξίες και οι σκοποί. Τροποποιείται συνεχώς ανάλογα με τις εμπειρίες που αποκτά στην επαφή με το περιβάλλον, το οποίο ευνοεί την ενεργοποίηση (την εγγενή τάση του οργανισμού να ενεργοποιεί τις ικανότητές του ώστε να ζει καλύτερα) ή την αυτοπραγμάτωση (την επίτευξη προσωπικής αρμονίας και γαλήνης).
Η θεωρία του Καρλ Ρότζερς σε δεκαεννέα προτάσεις:
1. Κάθε άτομο υπάρχει στον συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο της εμπειρίας του (φαινομενολογικό πεδίο), του οποίου κόσμου (πεδίου) είναι το κέντρο.
2. Ο οργανισμός αντιδρά στο πεδίο του, όπως αυτό εμπίπτει στην εμπειρία του και το αντιλαμβάνεται. Αυτό το φαινομενολογικό πεδίο είναι για το άτομο «πραγματικότητα».
3. Ο οργανισμός αντιδρά μέσα στο φαινομενολογικό πεδίο ως ένα οργανωμένο σύνολο.
4. Ένα μέρος του φαινομενολογικού αντιληπτικού πεδίου σταδιακά διαφοροποιείται ως οεαυτός.
5. Ως αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον, και κυρίως ως αποτέλεσμα της συνεχώς αξιολογούμενης αλληλεπίδρασης του ατόμου με άλλους, σχηματίζεται η δομή του εαυτού -μια οργανωμένη, ρευστή, αλλά σταθερή εννοιολογική δομή αντιλήψεων για τα χαρακτηριστικά και τις σχέσεις του «Εγώ, I» και του «Εμένα, Me» μαζί με τις αξίες που συνδέονται με αυτές τις έννοιες.
6. Ο οργανισμός έχει μία βασική τάση: προσπαθεί συνεχώς να διατηρείται, να ενισχύεται και να ενεργοποιείται προκειμένου αντιμετωπίζει με επιτυχία τις εμπειρίες του.
7. Στο πλαίσιο των 6 προηγούμενων σημείων, η πλεονεκτικότερη θέση να σταθούμε και να κατανοήσουμε τη συμπεριφορά ενός ατόμου είναι το εσωτερικό πλαίσιο αναφοράς του.
8. Συμπεριφορά είναι η στοχοθετημένη προσπάθεια του οργανισμού να ικανοποιήσει τις ανάγκες του, όπως τις βιώνει, στο φαινομενολογικό πεδίο του.
9. Το συναίσθημα συνοδεύει και γενικά διευκολύνει αυτήν τη στοχοθετημένη συμπεριφορά: τα συναισθήματα που αναδύονται σχετίζεται με τη σημασία που το άτομο αποδίδει στη συμπεριφορά του προκειμένου να διατηρήσει και να ενισχύσει τον οργανισμό του.
10. Οι αξίες βιώνονται άμεσα από τον οργανισμό, αλλά, σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι αξίες «ενδοβαλμένες» που όμως γίνονται αντιληπτές με στρεβλό τρόπο, δηλαδή σαν να βιώθηκαν άμεσα από τον ίδιο τον οργανισμό.
11. Καθώς οι εμπειρίες εμφανίζονται στη ζωή του ατόμου, αυτές:
α) ή συμβολίζονται, γιατί είναι αντιληπτές και οργανωμένες με μια ορισμένη σχέση με τον εαυτό,
β) ή αγνοούνται, γιατί δεν υπάρχει αντιληπτή σχέση με τη δομή του εαυτού,
γ) ή ούτε συμβολίζονται ούτε δίνεται στρεβλός συμβολισμός, γιατί είναι ασύμβατες με τη δομή του εαυτού.
12. Οι περισσότεροι από τους τρόπους συμπεριφοράς που εγκρίνονται από τον οργανισμό είναι εκείνοι που συνάδουν με την έννοια του εαυτού.
13. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η συμπεριφορά μπορεί να προκύψει από οργανικές εμπειρίες και ανάγκες που δεν έχουν σημαινόμενο (δεν συμβολίζονται). Μια τέτοια συμπεριφορά μπορεί να είναι ασύμβατη με τη δομή του εαυτού, και τότε δεν είναι «ιδιοκτησία» του ατόμου.
14. Ψυχολογικές προσαρμογές συμβαίνουν όταν η έννοια του εαυτού είναι τέτοια ώστε το σύνολο των αισθητηριακών και σπλαχνικών εμπειριών του οργανισμού είναι, ή μπορεί να εξομοιωθεί σε ένα συμβολικό επίπεδο, σε μια σταθερή σχέση με την έννοια του εαυτού.
15. Κακή ψυχική ρύθμιση υπάρχει όταν ο οργανισμός αρνείται την ευαισθητοποίηση των σημαντικών αισθητηριακών και σπλαχνικών εμπειριών, οι οποίες, κατά συνέπεια, δεν συμβολίζονται και δεν οργανώνονται στη Gestalt της δομής του εαυτού. Όταν συμβαίνει αυτό, υπάρχει μια βασική ή δυνητική ψυχολογική ένταση.
16. Κάθε εμπειρία που έρχεται σε αντίθεση με την οργάνωση της δομής του εαυτού μπορεί να εκληφθεί ως απειλή, και όσο περισσότερες από αυτές τις αντιλήψεις υπάρχουν, τόσο πιο αυστηρά οργανώνεται η δομή του εαυτού για να διατηρηθεί.
17. Υπό ορισμένες προϋποθέσεις, που αφορούν κυρίως παντελή απουσία απειλής για τη δομή του εαυτού, εμπειρίες που είναι ασύμβατες με τον εαυτό μπορεί να γίνουν αντιληπτές και να εξεταστούν, καθώς η δομή του εαυτού αναθεωρείται ώστε να αφομοιώσει και να συμπεριλάβει και παρόμοιες εμπειρίες.
18. Όταν το άτομο αντιλαμβάνεται και αποδέχεται σε ένα συνεκτικό και ολοκληρωμένο σύστημα όλες τις αισθητηριακές και σπλαχνικές εμπειρίες του, τότε, κατ’ ανάγκη, κατανοεί καλύτερα τους άλλους και τους αποδέχεται περισσότερο, ως ξεχωριστά άτομα.
19. Καθώς το άτομο αντιλαμβάνεται και αποδέχεται στη δομή του εαυτού του, όλο και περισσότερες οργανικές εμπειρίες του, διαπιστώνει ότι αντικαθιστά το υφιστάμενο σύστημα αξιών του -που βασίζονταν σε μεγάλο βαθμό σε ενδοβολές που συμβόλιζε στρεβλά- με συνεχή οργανισμική διαδικασία αξιολόγησης.
Επιπλέον, ο Rogers είναι γνωστός για την πρακτική της «άνευ όρων θετικής στάσης» του άλλου, η οποία ορίζεται ως η αποδοχή ενός προσώπου «χωρίς αρνητικές κρίσεις για τις βασικές αξίες του».
—————–
—————–
Ο Rogers, κύριος εκπρόσωπος της ανθρωπιστικής ψυχολογίας, αντιλαμβάνεται τον άνθρωπο κατ’ ουσίαν καλό που, όμως, μπορεί να έχει ανάγκη βοήθειας. Ο ψυχολόγος παρεμβαίνει για να προσφέρει την κατάλληλη βοήθεια χρησιμοποιώντας τεχνικές παρέμβασης μη κατευθυντικές.
Από τις θεωρητικές παραδοχές του προκύπτει ότι το άτομο ελέγχει και κατευθύνει τη δική του εξέλιξη, είναι ένας ζωντανός οργανισμός που διαθέτει το ένστικτο της ανάπτυξης, γι’ αυτό και είναι ιδιαίτερη σημαντική η δημιουργία ενός περιβάλλοντος που ευνοεί την ανάπτυξη αυτή. Πιο συγκεκριμένα:
α) Τα άτομα παρουσιάζουν μια ενδογενή τάση για αυτοπραγμάτωση και αυτοεκπλήρωση
β) Η διαδικασία της αυτοπραγμάτωσης πραγματοποιείται ευκολότερα μέσα σε ένα κλίμα ομαλών διαπροσωπικών σχέσεων και συναισθηματικής ασφάλειας και αποδοχής
γ) Το κοινωνικό περιβάλλον επηρεάζει θετικά ή αρνητικά την ανάπτυξη του ατόμου, ανάλογα με τον τρόπο με τον οποίο το ίδιο το άτομο αντιλαμβάνεται και ερμηνεύει το περιβάλλον του.
Σε θεραπευτικό επίπεδο (η ψυχοθεραπευτική προσέγγιση του Ρότζερς), βασικό χαρακτηριστικό της θεραπείας είναι η μη παρεμβατικότητα καθώς και η επικέντρωση στον πελάτη με ιδιαίτερη βαρύτητα στη δόμηση του εαυτού. Για το λόγο αυτό η θεραπεία αυτή ονομάζεται και προσωποκεντρική / πελατοκεντρική. Σύμφωνα μ’ αυτή την προσέγγιση, η ψυχοπαθολογία οφείλεται στη σύγκρουση του ιδεατού εαυτού με τις εμπειρίες της καθημερινότητας. Επίσης, σ’ ό,τι αφορά τη θεραπευτική διαδικασία, βασικότερο στοιχείο θεωρείται η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου. Η σχέση αυτή πρέπει να χαρακτηρίζεται από αυθεντικότητα, αμοιβαία εμπιστοσύνη και άνευ όρων αποδοχή του πελάτη από το θεραπευτή του.
Ο Rogers τονίζει τη σημασία των ενσυνείδητων διαδικασιών που αφορούν την προσπάθεια κατανόησης των απόψεων και αντιλήψεων που τα ίδια τα άτομα έχουν για τον εαυτό τους και τον κόσμο, όπως και τη διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο κάθε άτομο βιώνει τις εμπειρίες του.
Ο Rogers υποστηρίζει ότι κάθε παιδί επιδιώκει να καλύψει την ανάγκη για αγάπη και αναγνώριση από τα σημαντικά πρόσωπα. Για να υπάρχει αποδεκτή κοινωνική συμπεριφορά ο οργανισμός και ο εαυτός συνεργάζονται αρμονικά. Η προσωπικότητα ωριμάζει όταν οι συμβολικές εμπειρίες του εαυτού αντικατοπτρίζουν τις βαθιές εμπειρίες του οργανισμού.
Το μοντέλο του Rogers βασίζεται στη δυναμική αλληλεπίδραση του ατόμου με τα άλλα άτομα, στη μεγάλη πίστη για τον άνθρωπο και στις δυνατότητες της ενεργοποίησης και της αυτοπραγμάτωσης σε όλες τις ηλικίες.
Η πελατοκεντρική θεραπεία του βασίζεται σε δύο κύριες υποθέσεις:
α) Ο άνθρωπος έχει από τη φύση του, σε λανθάνουσα κατάσταση, την ικανότητα να κατανοεί τους παράγοντες που του προκαλούν δυστυχία και πόνο στη ζωή του και μπορεί ν’ αναδιοργανώνει τον εαυτό του με τρόπο που να ξεπερνά τους παράγοντες αυτούς.
β) Αυτές οι έμφυτες δυνάμεις θα ενεργοποιηθούν και θα είναι αποτελεσματικές μόνο όταν ο σύμβουλος καταφέρει να δημιουργήσει με το συμβουλευόμενο μία θερμή σχέση, βασισμένη στην κατανόηση και την αποδοχή.
Ο Ρότζερς τη μη κατευθυντική μέθοδο, που εφαρμόζει στην κλινική εργασία ως ψυχολόγος, τη μεταφέρει και στην εκπαίδευση. Υποστηρίζει μια εκπαίδευση με κέντρο το μαθητή, σε αντικατάσταση της υπάρχουσας αυταρχικής εκπαίδευσης. Σύμφωνα με το Rogers,η διδασκαλία πρέπει να έχει στόχο τη δημιουργία ατόμων:
υπεύθυνων και ικανών να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες,
ικανών να επιλέγουν με έξυπνο τρόπο,
ικανών να προσαρμόζονται στις εκάστοτε περιστάσεις,
ικανών να εργάζονται συνεργατικά,
ικανών να αξιοποιούν δημιουργικά την εμπειρία τους.
Από τα παραπάνω συνάγεταιότι το σχολείο πρέπει πρώτα απ’ όλα να στοχεύει στην εξασφάλιση ενός κλίματος ελεύθερης έκφρασης, το οποίο επιτρέπει στο μαθητή να αυτοπραγματωθεί, γεγονός που αποτελεί την ύψιστη επιδίωξη του ατόμου.
Λόγω της έμφυτης επιθυμίας του ατόμου για γνώση και κατανόηση του κόσμου, ο μαθητής εκδηλώνει αυθόρμητα ενδιαφέρον για την απόκτηση των γνώσεων και των δεξιοτήτων που προσφέρει το σχολείο, το οποίο σχολείο του παρέχει διευκολύνσεις να αποκτήσει εκείνες τις γνώσεις και τις δεξιότητες που τον ενδιαφέρουν.
Στο πλαίσιο αυτό, ο εκπαιδευτικός, διαδραματίζει το δικό του σημαντικό ρόλο: δημιουργεί θετικό κλίμα μέσα στην τάξη και είναι το άλλο “Εγώ” του μαθητή, τον βοηθάει να κατανοήσει τον εαυτό του και να νοηματοδοτήσει τον κόσμο γύρω του.
Και ο ίδιος ο μαθητής, όμως, διαδραματίζει το ρόλο του. Γίνεται άτομο δραστήριο, με πρωτοβουλίες και αίσθημα ευθύνης.
Σύμφωνα με το μη κατευθυντικό μοντέλο που εισήγαγε ο Rogers, έργο του εκπαιδευτικού, κατά την προσωπική του επικοινωνία τόσο με μεμονωμένους μαθητές όσο και με ομάδες μαθητών, είναι η συζήτηση θεμάτων που αφορούν τις δυσκολίες που οι τελευταίοι συναντούν στην ακαδημαϊκή μάθηση και στην κοινωνική συμπεριφορά τους καθώς και τα ενδιαφέροντα τους σ΄ αυτούς τους τομείς.
Για να εξασφαλίσει, όμως, ο εκπαιδευτικός μια εποικοδομητική διαπροσωπική επικοινωνία, φροντίζει τη δημιουργία ενός κλίματος συναισθηματικής αποδοχής και θέρμης, το οποίο συντελεί στην ελεύθερη έκφραση από το μαθητή των συναισθημάτων και των σκέψεων του. Επίσης, φροντίζει να αποφεύγει κρίσεις και υποδείξεις, αφού στην επικοινωνία διδάσκοντα –διδασκόμενου η έμφαση δίνεται στη συναισθηματική πλευρά της συμπεριφοράς.
Πιο συγκεκριμένα, ο μαθητής, ο οποίος θεωρείται ικανός να αντιληφθεί τη φύση των προβλημάτων του, ενθαρρύνεται να εκφράσει τα συναισθήματά του -σε σχέση με τα προβλήματα που συναντά- για να δώσει λύσεις. Ο εκπαιδευτικός, επομένως, αποφεύγοντας κρίσεις και συμβουλές, καταβάλει προσπάθειες να κατανοήσει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τα πράγματα ο μαθητής από τη δική του οπτική γωνία. Ο Rogers περιγράφει τα στάδια που περνάει ο μαθητής στη διάρκεια της διαπροσωπικής επικοινωνίας του με τον εκπαιδευτικό:
1. Συναισθηματική κάθαρση
2. Κατανόηση του προβλήματος
3. Δράση
Ας δούμε τώρα πώς δομείται το μοντέλο του Rogers για τη συνεργασία μαθητή-εκπαιδευτικού:
α) Δημιουργία κλίματος και προγραμματισμός
β) Διερεύνηση του προβλήματος
γ) Σχηματισμός ολοκληρωμένης αντίληψης
δ) Προγραμματισμός και λήψη αποφάσεων
ε) Σύνθεση προσέγγισης
Οι προαναφερόμενες φάσεις καλύπτουν μία ή περισσότερες προσωπικές συναντήσεις εκπαιδευτικού – μαθητή και μετά την ολοκλήρωση τους παρέχουν στο μαθητή τη δυνατότητα να αναλάβει δράση. Στο μοντέλο αυτό του Rogers δεν γίνεται χρήση εξωτερικών αμοιβών, αλλά μόνον εσωτερικών, με τη μορφή της αποδοχής, της κατανόησης και του ενδιαφέροντος.
Ο εκπαιδευτικός αναλαμβάνει μέσα στην τάξη το ρόλο του συμβούλου, του γνωμοδότη, του ειδικού που θα κάνει, τις ποικίλες πηγές μάθησης προσιτές στους μαθητές. Ο εκπαιδευτικός δεν επιβάλλει στους μαθητές παιδαγωγικές διαδικασίες, αλλά περιορίζεται στο να προτείνει τα μέσα με τα οποία εκείνοι θα εργαστούν.
3. STANLEY SIEGEL – ED LOWE Ο ασθενής που θεράπευσε το θεραπευτή του ΜΤΦΡ.: ΜΑΡΙΝΑ ΤΟΥΛΓΑΡΙΔΟΥ «ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ» Α’ ΣΕΛ. 376, ευρώ 22,90. Β’ ΣΕΛ. 280, ευρώ 20,90. Γ’ ΣΕΛ. 192, ευρώ 16
Σειρά βιβλίων ψυχολογίας -με τον τίτλο «Ο άνθρωπος και ο κόσμος του»- εγκαινίασε ο οίκος «Ερευνητές».
Τα δύο από τα τρία έργα φέρουν την υπογραφή του κορυφαίου Αμερικανού ψυχολόγου Καρλ Ρότζερς (1902-1987), του επιστήμονα που αφιέρωσε τη ζωή του στη διδαχή, στη θεραπεία και στη συγγραφή. Είναι αυτός που αντικατέστησε τον αντικειμενικοποιημένο όρο «ασθενής» με τον όρο «πελάτης», αντιμετωπίζοντας τον άνθρωπο που ζητούσε βοήθεια όχι με κωδικοποιημένες πρακτικές, αλλά ως ξεχωριστή και μοναδική περίπτωση, διαμορφώνοντας έτσι μια προσωποκεντρική θεραπευτική θεωρία. Ο Ρότζερς πίστευε, σε αντίθεση με τη φροϊδική ψυχανάλυση που υποστηρίζει ότι οι ανθρώπινες ενορμήσεις είναι έμφυτα εγωιστικές και συγκρατούνται δύσκολα και με κόστος από τις κοινωνικές δυνάμεις, ότι οι άνθρωποι χρειάζονται μια σχέση μέσα στην οποία να είναι αποδεκτοί. Διατύπωσε τη βασική του υπόθεση ως εξής: «Εάν μπορώ να παράσχω ένα συγκεκριμένο είδος σχέσης, ο άλλος θα ανακαλύψει μέσα του την ικανότητα να χρησιμοποιήσει τη σχέση αυτή για ανάπτυξη, κι έτσι θα συντελεστεί και η αλλαγή και η προσωπική εξέλιξη». Μια θετική θεώρηση για τον άνθρωπο και τη μοναδικότητά του, όπου η συμβουλευτική γίνεται αντιληπτή ως διευκόλυνση της ανάπτυξης του πελάτη σε πρόσωπο που λύνει τα ζητήματα που τον απασχολούν με πυξίδα τις ίδιες του τις εμπειρίες και τους συμβολισμούς. Ο πελάτης γίνεται συνοδοιπόρος του συμβούλου του και δημιουργεί συνθήκες συνύπαρξης και αμοιβαίας συνάντησης όταν συντελείται το «γίγνεσθαι του προσώπου» και για τους δύο. Το βιβλίο αυτό πρωτοκυκλοφόρησε το 1961. Σχεδόν 20 χρόνια αργότερα ο Ρότζερς πρότεινε την εφαρμογή της προσωποκεντρικής προσέγγισης και σε άλλους τομείς της κοινωνικής ζωής (εκπαίδευση, οικογένεια, επιχειρήσεις κ.ά.). Διακήρυξε τον πλουραλισμό των αντιλήψεων και των πραγματικοτήτων προβάλλοντας την ανάγκη για μεγαλύτερη ωριμότητα.
**Ο Στάνλεϊ Σιέτζελ (ψυχοθεραπευτής) και ο Εντ Λόουι (δημοσιογράφος) γράφουν ένα βιβλίο που σχετίζεται με τη δουλειά και τις εμπειρίες του πρώτου. Μια εργασία που επικεντρώνεται σε περιπτώσεις «θεραπείας» χωρισμένες σε τρεις ενότητες: «Εξαίσιες ενώσεις», «Επιτυγχάνοντας την αποτυχία», «Ξεπερνώντας ψευδαισθήσεις». Ο ψυχοθεραπευτής ξεκινάει τον προβληματισμό του με το ερώτημα: «Αραγε «κάνω» θεραπεία όπως ένας επιπλοποιός φτιάχνει έπιπλα;». Ο θεραπευτής, λέει, ακούει, βλέπει, διαισθάνεται, μοιράζεται, διακινδυνεύει, συνιστά, νοιάζεται και μαθαίνει: Η εμπειρία του είναι απίστευτης οικειότητας. Η θεραπεία είναι μια κυκλική διαδικασία και ο θεραπευτής είναι μέρος αυτής της διαδικασίας. Τόσο όσο και ο ασθενής.
Η κονστρουκτιβιστική παιδαγωγική που πηγάζει από το έργο των Piaget, Vygotsky, Bruner και Papert είναι αυτή που ταιριάζει περισσότερο και καλύτερα με την προσωπικότητά μου, τις αξίες μου και τον τρόπο διδασκαλίας μου.
Ο Κονστρουκτιβισμός γενικά…
Ο κονστρουκτιβισμός βασίζεται σε τέσσερις μεγάλες αρχές που μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:
Η γνώση ενός ατόμου:
κατασκευάζεται από το ίδιο με τρόπο ενεργητικό,
προσαρμόζεται ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο το άτομο ζει και λειτουργεί,
αλλάζει σύμφωνα με τις βιωμένες εμπειρίες του και
έχει ρίζες στις σχέσεις του, τις συζητήσεις του, την κοινωνία και την κουλτούρα στην οποία αναπτύσσεται.
… και στην τάξη μου
Για να ενσωματώσω με επιτυχία την κονστρουκτιβιστική παιδαγωγική, πρέπει πρώτα να κάνω αλλαγές στο περιβάλλον όπου μαθαίνουν οι μαθητές μου. Δεν πρέπει να φοβούμαι να αναδιατάξω την επίπλωση της τάξης, ώστε να σχηματίσω νησίδες εργασίας, γιατί οι μαθητές πρέπει αλληλοεπιδρώντας μεταξύ τους να μπορούν να συγκρίνουν τις ιδέες τους με άλλες για να αναπτύξουν έτσι την κριτική σκέψη τους. Πρέπει, επίσης, να παρέχω στους μαθητές μου πρόσβαση σε ποικίλα τεχνολογικά μέσα για να διευκολύνω την έρευνά τους.
Μόλις προετοιμάσω την η αίθουσα, όλα είναι έτοιμα να επιτρέψω στους μαθητές μου να αναλάβουν τη μάθησή τους και να αναπτύξουν τα εγγενή κίνητρά τους. Η επιθυμία τους να μάθουν πρέπει να είναι μεγαλύτερη από την επιθυμία μου να τους δείξω πώς να το κάνουν! Όταν, λοιπόν, όλα είναι στη θέση τους, μένει να εκτιμήσω την επιθυμία τους για μάθηση. Με βασική αρχή ότι, ανά πάσα στιγμή, πρέπει να χτίζω τη διδασκαλία μου με επίκεντρο τους μαθητές μου.
Οι προϋποθέσεις της κονστρουκτιβιστικής παιδαγωγικής
Με το που αποφάσισα να ενσωματώσω την κονστρουκτιβιστική παιδαγωγική στην πρακτική μου, αποφάσισα ουσιαστικά να ικανοποιήσω τις οκτώ προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να πάει καλά η ένταξή της στην τάξη.
1) Παρουσιάζω σύνθετες καταστάσεις μάθησης (αλλά σύμφωνα με τις ικανότητες των μαθητών μου) που βασίζονται σε αυθεντικές δραστηριότητες. Δεν υποτιμώ τους μαθητές μου. Αντίθετα πιστεύω ότι μπορούν ανά πάσα στιγμή να με εκπλήξουν θετικά!
2) Παρέχω ευκαιρίες για κοινωνικές αλληλεπιδράσεις. Αφήνω χώρο στην τάξη μου για τους μαθητές να συζητήσουν μεταξύ τους και να συγκρίνουν τις ιδέες τους.
3) Χρησιμοποιώ ουσιαστικό περιεχόμενο και δεξιότητες για τους μαθητές. Το έργο ή η εργασία που πρόκειται να πραγματοποιήσουν πρέπει να έχει νόημα γι’ αυτούς και πρέπει να τους είναι χρήσιμο στη ζωή τους, είτε στο παρόν είτε στο μέλλον. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επενδύουν στη μάθησή τους.
4) Χρησιμοποιώ περιεχόμενο και τεχνογνωσία κοντά σε αυτά που έχουν μάθει. Το θέμα του κονστρουκτιβισμού δεν είναι να βάζεις τους μαθητές σε καταστάσεις όπου νιώθουν εντελώς αβοήθητοι ή ανίσχυροι. Χρησιμοποιώ αυτή την παιδαγωγική για να ενισχύσω αυτά που έχουν ήδη μάθει ή τουλάχιστον έχουν αγγίξει.
5) Κατά την εκτέλεση ενός έργου, είναι σημαντικό να αξιολογώ πάντα τους μαθητές, στοχεύοντας στις αδυναμίες τους και εργαζόμενος για το ξεπέρασμά τους, αλλά και επαινώντας τους για τα δυνατά σημεία τους και αξιοποιώντας τα στη διδασκαλία. Η διαμορφωτική αξιολόγησή μου πρέπει να είναι συνεχής, ώστε οι μαθητές να λαμβάνουν τακτικά ανατροφοδότηση.
6) Έργο μου είναι να περάσω στους μαθητές με σαφήνεια και με πολλούς τρόπους και σε κάθε ευκαιρία την αντίληψη ότι είναι υπεύθυνοι για τη μάθησή τους. Να κατανοήσουν ότι καθένας τους είναι ο μοναδικός κύριος της μάθησής του. Κι αν αποφασίσει να σπαταλήσει τον χρόνο του, τότε θα είναι αυτός μόνο που θα υποστεί τις συνέπειες.
7) Είμαι πρώτα και κύρια οδηγός και παράγοντας που διευκολύνει τη μάθηση. Συνοδεύω τους μαθητές μου. Δεν πρέπει να τους δείχνω μόνο τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν, αλλά πρέπει να τους συνοδεύω σε αυτόν που θα επιλέξουν.
8) Ελέγχω το περιεχόμενο της διδασκαλίας και το παρουσιάζω από διάφορες οπτικές γωνίες. Με αυτόν τον τρόπο, μπορώ να χρησιμοποιώ τις εργασίες των μαθητών στην εκπαιδευτική διαδικασία και να τους ζητώ να μιλήσουν για αυτές στην ολομέλεια της τάξης. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στη δουλειά που γίνεται από ένα άτομο να είναι προσβάσιμη από πολλούς μαθητές και επιτρέπει σε όλους να συγκρίνουν τις ιδέες τους και να προχωρήσουν στο προσωπικό ταξίδι τους.
Τελικά
Ο κονστρουκτιβισμός είναι μια παιδαγωγική προσέγγιση που ανανεώνεται συνεχώς και μπορεί να προσαρμόζεται σε όλους τους τύπους μαθητών. Εάν χρησιμοποιηθεί σωστά, αυτή η μέθοδος διδασκαλίας μπορεί να επιτρέψει στους εκπαιδευτικούς να ανακαλύψουν τους μαθητές τους από μια νέα οπτική γωνία και να ανακαλύψουν μέσα τους πολλές ιδιότητες, μέχρι τότε ίσως καλά κρυμμένες. Δίνοντας στους μαθητές την ελευθερία να πραγματοποιήσουν ένα έργο σύμφωνα με την εικόνα τους και σύμφωνα με τη μέθοδο εργασίας τους, οι εκπαιδευτικοί καταφέρνουν να τους γνωρίσουν καλύτερα. Η χρήση του κονστρουκτιβισμού σε κατάλληλες στιγμές καθ’ όλη τη διάρκεια του σχολικού έτους διευκολύνει τη διδασκαλία πολλών μαθημάτων και δημιουργεί ένα περιβάλλον μάθησης αποδοτικό.
Κονστρουκτιβισμός. Στον κονστρουκτιβισμό (εποικοδομισμός) περιέχονται οι εξής φιλοσοφικές- παιδαγωγικές αντιλήψεις:
* Ο γνωστικός κονστρουκτιβισμός του γαλλόφωνου Ελβετού Jean Piaget (1896–1980) που υποστηρίζει ότι η μάθηση εξαρτάται από τον μαθητή και γίνεται μέσω των «γνωστικών συγκρούσεων». Ύστερα από χρόνια παρατήρησης και έρευνας, o Ρiaget πρότεινε μια θεωρία προσδιορισμού του τρόπου με τον οποίο τα παιδιά δομούν τη γνώση σε όλη την αναπτυξιακή πορεία τους.
* Ο κοινωνικός κονστρουκτιβισμός του Γάλλου κοινωνιολόγουDavid Émile Durkheim (1858 – 1917) που υποστηρίζει ότι η μάθηση εξαρτάται από την επίδραση του κοινωνικού περιβάλλοντος στις αντιλήψεις του υποκειμένου.
* «Τhe true itself is made.» Η καινούργια επιστήμη του ΙταλούGiovanni Battista (Giambattista) Vico or Vigo (1668 – 1744) που γράφτηκε γύρω στο 1710 για να υποστηρίξει την άποψη της εκκλησίας απέναντι στη συντελούμενη, τότε, Επιστημονική Επανάσταση.
Ο κονστρουκτιβισμός είναι πολυσύνθετος και έχει τις εξής παραλλαγές: διαλεκτικός, εμπειρικός, πιαζετιανός, μεταεπιστημολογικός, πραγματιστικός, ρεαλιστικός, κοινωνικός, κοινωνικοϊστορικός.
Ο κονστρουκτιβισμός προέκυψε για τον Piaget (όσο και για τον Giambattista Vico, τον πρωτοπόρο του κονστρικτιβισμού στην αρχή του 18ου αιώνα) από μια έντονη δυσαρέσκεια με τις θεωρίες της γνώσης στην παράδοση της δυτικής φιλοσοφίας. Σε αυτήν την παράδοση, οι βασικές επιστημολογικές έννοιες δεν έχουν αλλάξει στα 2.500 χρόνια της ιστορίας μας, και το παράδοξο που οδήγησε σ’ αυτές τις έννοιες δεν έχει ποτέ αποφασιστεί. Σε αυτήν την παράδοση, η γνώση θα έπρεπε να εκπροσωπεί ένα πραγματικό κόσμο που είναι μια σκέψη, όπως η ύπαρξη, ξεχωριστά και ανεξάρτητα από τον γνώστη. Αυτή η γνώση θα έπρεπε να θεωρηθεί αληθινή μόνο εάν αντανακλά σωστά αυτόν τον ανεξάρτητο κόσμο.
Ο Gardner αναφέρθηκε σε μια (δέκατη) νοημοσύνη, τη διδακτική/παιδαγωγική, χωρίς όμως να δώσει μια αναλυτική περιγραφή της και μια κάποια τεκμηρίωση. Ποια όμως θα μπορούσε να είναι τα χαρακτηριστικά της;
Ένα άτομο χαρακτηρίζεται από διδακτική/παιδαγωγική νοημοσύνη όταν:
έχει άριστη γνώση ενός γνωστικού αντικειμένου και, ταυτόχρονα,
κατανοεί σε βάθος την ψυχοσύνθεση των μαθητών του,
έχει εξαιρετική ικανότητα επικοινωνίας καθώς και
ικανότητα δημιουργίας κλίματος για (βιωματική) μάθηση,
ικανότητα υποστήριξης τόσο της άτυπης όσο και της τυπικής μάθησης,
ικανότητα διαχείρισης/ικανοποίησης των αναγκών των διαφορετικών μαθητών του και
ικανότητα ενεργοποίησης της καινοτομίας και της δημιουργικότητάς τους,
… (μερικές πρώτες ιδέες σε έναν κατάλογο ανοιχτό)… Μπορείτε να συμπληρώσετε χαρακτηριστικά κι εσείς.
Το TUTOR (με εταίρους από την Ελλάδα, την Αυστρία, την Τουρκία, την Ιρλανδία και το Βέλγιο) είναι ένα πρόγραμμα-ακαδημία εκπαιδευτικών που ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2022, έχει διάρκεια 36 μηνών και έχει ως στόχο την εκπαίδευση των εκπαιδευτικών προς τη δημιουργία μιας πιο συμπεριληπτικής εκπαίδευσης.
Οι βασικές πληροφορίες του Προγράμματος βρίσκονται στην Παρουσίαση (Ελληνικά) και στο Φυλλάδιο (αγγλικά):
Πιο συγκεκριμένα, το TUTOR στοχεύει στη βελτίωση των δεξιοτήτων των εκπαιδευτικών για τη δημιουργία ενός συμπεριληπτικού περιβάλλοντος μάθησης που ενθαρρύνει τους μαθητές να αισθάνονται μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για την ταυτότητά τους, αλλά και για το πολιτισμικό και κοινωνικοοικονομικό τους υπόβαθρο κατά την εκπαιδευτική διαδικασία.
Γι’ αυτό τον λόγο, διεξάγεται εμπειρική έρευνα μέσω της κοινοποίησης ερωτηματολογίων και συνεντεύξεων για τον προσδιορισμό των δεξιοτήτων των καθηγητών σε θέματα συμπεριληπτικής εκπαίδευσης.
Έρευνα μέσω ερωτηματολογίων
Δεδομένου της εκπαιδευτικής σας ιδιότητας, θα θέλαμε να προσκαλέσουμε εσάς και τους συναδέρφους σας (τους εκπαιδευτικούς δευτεροβάθμιας και μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, συμπεριλαμβανομένου της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης) προς τη συμπλήρωση του ερωτηματολογίου που θα βρείτε στον σύνδεσμο https://maynoothuniversity.onlinesurveys.ac.uk/tutor-greek-2 , το οποίο θα μας δώσει σημαντικά στοιχεία για την υλοποίηση του έργου.
Για την αποτελεσματικότερη συμπλήρωση του ερωτηματολογίου μπορείτε να συμβουλευτείτε το «Γλωσσάρι χρήσιμων όρων για τη συμπερίληψη».
Ταυτόχρονα, θα θέλαμε να σας προσκαλέσουμε στη διεξαγωγή ατομικών συνεντεύξεων διάρκειας 30-45 λεπτών, οι οποίες θα μας παρέχουν επιπρόσθετα στοιχεία και πληροφορίες για τη συμπεριληπτική εκπαίδευση και τις δεξιότητες των εκπαιδευτικών.
Συμμετέχοντας θα βοηθήσετε σημαντικά στο να βρούμε τρόπους να ενισχύσουμε τους εκπαιδευτικούς να πραγματοποιούν όσο γίνεται καλύτερα και πιο συμπεριληπτικά το απαιτητικό έργο τους.
Για επιπρόσθετες πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμα “TUTOR” μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας στα ακόλουθα email:
triantafyllou@akmi-international.com,
giannakaki@symplexis.eu,
aoikonomou@aspete.gr,
lgomatos@aspete.gr,
αλλά και να ακολουθήσετε το TUTOR Project στα social media:
Το διδακτικό εγχειρίδιο «Προσανατολισμοί μετά το Γυμνάσιο – Σχολικό Έτος 2021-2022» αποτελεί βοήθημα για τους/τις μαθητές/μαθήτριες της Γ΄ Γυμνασίου, στους/στις οποίους/ες προσφέρει τη δυνατότητα να αντλήσουν όλες τις σχετικές πληροφορίες, πριν πάρουν αποφάσεις που σχετίζονται με τη σταδιοδρομία τους. Γι’ αυτόν τον λόγο, στο βιβλίο περιγράφεται αρχικά λεπτομερώς το Γενικό Λύκειο με τη νέα του δομή, τις Ομάδες Μαθημάτων Προσανατολισμού, τα Επιστημονικά Πεδία και τα Εξεταζόμενα Μαθήματα. Στη συνέχεια, περιγράφεται το Επαγγελματικό Λύκειο, με τους τομείς και τις Ειδικότητές που προσφέρει. Τα περιεχόμενα του βιβλίου ολοκληρώνονται με την αναφορά σε ορισμένες ασκήσεις αυτογνωσίας που προέρχονται από αντίστοιχα βιβλία της Κυπριακής Δημοκρατίας για μαθητές Γ’ Γυμνασίου. Συγγραφική Ομάδα: Ανδρέας Οικονόμου: Αναπληρωτής Καθηγητής ΑΣΠΑΙΤΕ Θεσ/νικης Κωνσταντίνος Παραστατίδης: Εκπαιδευτικός – Διευθυντής Γυμνασίου Κοπανού Ημαθίας Κωνσταντίνος Καλτσάς: Εκπαιδευτικός Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Νικόλαος Φωτίου: Εκπαιδευτικός Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης
Προσκεκλημένος σήμερα στη Διαδικτυακή Ημερίδα επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών με θέμα: «Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός – Ασφάλεια και Υγεία στον χώρο Εργασίας» που διοργάνωσε το 1ο ΠΕΚΕΣ Κεντρικής Μακεδονίας και το Γραφείο ΣΕΠ της ΔΔΕ Ανατολικής Θεσσαλονίκης, παρουσίασα την άυλη περιουσία μας:
Στην ημερίδα προσκεκλημένοι ήταν εκπαιδευτικοί που έχουν αναλάβει τη διδασκαλία του μαθήματος στην Α` τάξη Ημερησίων ΕΠΑΛ-ΕΚ και στη Β` τάξη ΕΝΕΕΓΥΛ, εκπαιδευτικοί που αναλαμβάνουν Πρόγραμμα Αγωγής Σταδιοδρομίας στη Ζώνη Δημιουργικών Δραστηριοτήτων των παραπάνω δομών καθώς και των Εσπερινών ΕΠΑΛ. Σκοπός της Ημερίδας η υποστήριξη της Μετάβασης του μαθητή στην επόμενη τάξη του Σχολείου του καθώς και ο σχεδιασμός της Επαγγελματικής του Σταδιοδρομίας.
Στον παραπάνω σύνδεσμο θα βρείτε τα πεπραγμένα των δύο τελευταίων διοικήσεων, στις οποίες είχα τη θέση του Ταμία. Συνεχίζω και στο νέο ΔΣ του ΝΟΗΣΙΣ, εκπροσωπώντας πάντα τον Δήμο Θέρμης, με την ιδιότητα του απλού μέλους αυτή τη φορά.
multiplication 