Η Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα.

Γραφτείτε και γνωρίστε σπουδαία κείμενα της Ελληνικής και Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας και πολλά άλλα.

Είναι δωρεάν!

Μαθηματικά και Λογοτεχνία: Η Έπαυλη των Ανδρών, του Guedj Denis

Μαθηματικά και Λογοτεχνία

1917, Γερμανία. Ο Χανς Σίνγκερ, μια φιγούρα που ο συγγραφέας εμπνεύστηκε από τον Γερμανό μαθηματικό Γκέοργκ Κάντορ, τον πατέρα της Θεωρίας των Συνόλων, εισάγεται στην ψυχιατρική κλινική του πανεπιστημίου της Λούφσταντ. Το έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν. Στο δωμάτιο 14 της Έπαυλης των Ανδρών, το οποίο θα μοιραστεί με τον Ματτίας Ντιτούς, νεαρό Γάλλο στρατιώτη, μηχανοδηγό, αναρχικό και «επιζώντα παρά τη θέλησή του», ο χερ Σίνγκερ σιγά-σιγά βγαίνει από το πέπλο της μελαγχολίας του. Τίποτε δε φαίνεται να συνδέει τους δύο άνδρες. Κι όμως, θα βρουν τον τρόπο να γνωρίσουν ο ένας τον άλλο και να συνδεθούν με μια φιλία, απίθανη όσο και αληθινή, μέσα δε από τις ατέρμονες συζητήσεις τους θα ανακαλύψουν το φως που θα διώξει τα σκοτάδια τους. Ένα μυθιστόρημα που οδηγεί τον αναγνώστη στους απρόβλεπτους δαιδάλους του νου και που, μέσα από μαθηματικούς συλλογισμούς, προσεγγίζει με δεξιοτεχνία τα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής.

Από τη σελίδα: http://www.books-in-greek.gr/booksingreek/product.asp?pf_id=134607&pr_type=outer

Μαθηματικά και Λογοτεχνία: εκδήλωση της ομάδας ΘΑΛΗΣ + ΦΙΛΟΙ

Οκτ 29, 2008 @ 5:49

Ο Ντενί Γκετζ επισκέπτεται τη Θεσσαλονίκη με αφορμή
την παρουσίαση του νέου βιβλίου του με τίτλο
Η ΕΠΑΥΛΗ ΤΩΝ ΑΝΔΡΩΝ
το Σάββατο 1 Νοεμβρίου στις 7:30 μ.μ.,
στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης, Μέγαρο Μπίλλη,
Πλατεία Ιπποδρομίου – τηλ.: 2310 26 46 68
Ομιλητές:
Σωκράτης Δεληβογιατζής, καθηγητής φιλοσοφίας,
πρόεδρος του Τμήματος Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του ΑΠΘ
Κατερίνα Καλφοπούλου, καθηγήτρια ΔΕ, εκπρόσωπος της ομάδας ΘΑΛΗΣ + ΦΙΛΟΙ
Με την υποστήριξη του Δήμου Θεσσαλονίκης, Αντιδημαρχία Πολιτισμού & Νεολαία

Παιδεία με ολόκληρα βιβλία

Του Νικου Παπανδρεου*

Εχοντας παρακολουθήσει την πετυχημένη ακαδημαϊκή σταδιοδρομία του κ. Θάνου Βερέμη, αλλά και την προσπάθειά του να προωθήσει σημαντικές αλλαγές στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, θέλω να του προτείνω μια αλλαγή που αφορά την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Πιστεύω ότι η αλλαγή αυτή θα έχει σημαντικές θετικές επιπτώσεις για τα παιδιά της χώρας μας και για το εκπαιδευτικό επίπεδο της χώρας.

Το μάθημα λογοτεχνίας και ελληνικής γλώσσας, όπως διδάσκεται σήμερα στην Ελλάδα, είναι απαράδεκτο για πολλούς λόγους. Ο βασικός λόγος είναι η χρήση του ανθολογίου ως διδακτικού μέσου.

Μιλώ ως συγγραφέας και αρθρογράφος, ως γονιός δύο παιδιών. Αλλά ίσως η πιο χρήσιμη ιδιότητά μου, γι’ αυτό που προτείνω, είναι η εμπειρία μου σε διάφορα εκπαιδευτικά συστήματα που είχα ως μαθητής. Λόγω οικογενειακών καταστάσεων, έτυχε να «μαθητεύσω» σε σχολεία πέντε διαφορετικών χωρών. Πρόλαβα, ακόμη και το πολυτάξιό μας, όταν ήμουν στην δευτέρα δημοτικού. Απ’ αυτή την εμπειρία και μόνο θα μπορούσα να κάνω πολλές προτάσεις, αλλά θα παραμείνω σε μία που θεωρώ την πιο σημαντική: Να καταργηθούν οι ανθολογίες και να αντικατασταθούν με βιβλία «ολόκληρα».

Στον Καναδά, όπου φοίτησα σε δημόσιο λύκειο, ο κάθε μαθητής διαβάζει από τέσσερα ώς έξι ολόκληρα βιβλία τον χρόνο. (Είναι φοβερό ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την έκφραση «ολόκληρο βιβλίο» για να γινόμαστε κατανοητοί). Δεν υπάρχουν οι ανθολογίες, εκτός για την ποίηση φυσικά.

Σε μια εποχή όπου τα παιδιά μας δεν μπορούν να συγκεντρωθούν εύκολα επειδή έχει διεισδύσει στην κοινωνία μας η τεχνολογία, η ανθολογία ενισχύει τη διάσπαση της σκέψης. Η ανθολογία, που παρέχει διάσπαρτες πληροφορίες ιστορικές και βιογραφικές, είναι από τη φύση του αποσπασματικό έργο. Δεν μπορεί η ανάγνωση οποιασδήποτε ανθολογίας να δώσει στο παιδί εκείνα τα ουσιαστικά στοιχεία που δίνει η ανάγνωση ενός ολόκληρου βιβλίου. Ποια είναι αυτά; Η συγκέντρωση, η προσήλωση, η σκέψη, η παρακολούθηση της εξέλιξης μιας πλοκής, η χρήση της γλώσσας, η ορθογραφία. Οπως μας έχουν πει οι ειδικοί (και το γνωρίζει ο κάθε γονιός) η ανάγνωση σε μικρές ηλικίες οδηγεί στη βελτίωση των διανοητικών ικανοτήτων των παιδιών.

Κάτι ακόμη, πολύ σημαντικό, που δεν φαίνεται να απασχολεί το σύστημά μας: η ανάγνωση ενός ολόκληρου βιβλίου δίνει στον μαθητή τεράστια χαρά! Δεν νομίζω ότι η «χαρά» είναι μέρος της ζωής των μαθητών ούτε απασχολεί το υπουργείο Παιδείας. Μάλιστα τα παιδιά τελειώνουν τις πανελλήνιες και ορισμένες φορές καίνε τα βιβλία – τόσο αγαπάνε το σύστημα εκπαίδευσής μας. Οπως έχει σήμερα το σύστημά μας, μαθαίνουν να μισούν το βιβλίο.

Ενας μαθητής που τελειώνει ένα ολόκληρο βιβλίο αισθάνεται μια τεράστια ικανοποίηση. Εχει εντρυφήσει στην πλοκή, έχει «ζήσει» με τους χαρακτήρες του βιβλίου, ίσως θέλει να διαβάσει και άλλα του ιδίου συγγραφέα από μόνος του. Εχει φτάσει στην τελευταία σελίδα. Εκλεισε το βιβλίο. Εκανε κάτι σημαντικό. Ολοκλήρωσε κάτι μόνος του.

Φαντασθείτε λοιπόν πόσο καλύτερη θα είναι η προσήλωση των μαθητών αν –αντί να βαριούνται το μάθημα ελληνικών-λογοτεχνίας, αντί να διαβάζουν τρεις σελίδες από κάθε συγγραφέα (μα τι τρέλα είναι αυτή;)- να διαβάσουν βιβλία που τους αρέσουν!

Ποια θα είναι τα βιβλία αυτά είναι φυσικά ένα μεγάλο θέμα, και θα πρέπει τα βιβλία να ταιριάζουν με τις ηλικίες των μαθητών. Γιατί όμως όχι Τριβιζά σε μικρή ηλικία; Γιατί όχι Χάρι Πότερ σε μεγαλύτερη; Γιατί όχι τον Σέρλοκ Χόλμς του Αρθουρ Κόναν Ντόιλ που διδάσκει και τη λογική σκέψη ή τον δικό μας Γιάννη Μαρή ή και γιατί όχι, τον Μικρό Ηρωα; Οτιδήποτε που θα ωθήσει τα παιδιά στη σελίδα και στο γραπτό κείμενο, είναι χρήσιμο.

Γιατί όχι ολόκληρο τα «Ματωμένα Χώματα» ή «Τη Μεγάλη Χίμαιρα»; Γιατί όχι σε μεγαλύτερες ηλικίες, το «Ζ» του Βασιλικού ή το «1984» του Οργουελ; Γιατί όχι «Το Σοφό Παιδί» του Χωμενίδη που πραγματεύεται με μυθιστορηματικό τρόπο τις περιπέτειες ενός παιδιού στο Κολλέγιο Αθηνών, μα και τόσους άλλους συγγραφείς που τα βιβλία τους θα ξυπνήσουν την αγάπη των παιδιών μας για την ανάγνωση; Φαντασθείτε πόσο θετική θα ήταν η επίδραση σε ολόκληρη την χώρα, στην ίδια την συνείδηση της Ελλάδας και του Ελληνα αν σε 5-10 χρόνια όλοι οι Ελληνες θα έχουν διαβάσει καμιά τριανταριά βιβλία. Θα έχουμε ένα κοινό απόθεμα, θα έχουμε μια κοινή «βιβλιοθήκη» που πηγάζει από την ανάγνωση και όχι από την τηλεόραση.

Πιστεύω ότι αν υιοθετηθεί η πρότασή αυτή στον κορμό των μαθημάτων οι επιδράσεις στα παιδιά μας θα είναι μόνο θετικές. Θα οδηγήσει σε ένα ποιοτικά ανεβασμένο επίπεδο σκέψης σε ολόκληρη την χώρα, θα λειτουργήσει θετικά στο θέμα της κριτικής σκέψης. Θα βοηθήσει τους νέους να έχουν μεγαλύτερη ικανότητα προσήλωσης και συγκέντρωσης, σε μια εποχή όπου έχουν κατακλυστεί από τις μικρές αποσπασματικές δραστηριότητες, όπως το να συντάξουν ένα ανορθόγραφο SMS, να τελειώσουν το ατελείωτο παιχνίδι του Nintendo, να κάνουν ζάπινγκ, ή να διαβάσουν στην παραλία τα περιοδικά με μικρά άρθρα. Για να μην πούμε πόσο βοηθάει η ανάγνωση στη σωστή χρήση της γλώσσας, στην εμβάθυνση του λεξιλογίου μας και στην καλύτερη ορθογραφία.

Δεν επιμένω στα βιβλία επειδή απ’ τα βιβλία αποκτάς γνώση. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να αποκτήσει κανείς γνώση. Επιμένω στα βιβλία επειδή η ίδια η διαδικασία της ανάγνωσης ανεβάζει την ικανότητα κατανόησής μας. Δεν αποκαθίσταται από οποιαδήποτε άλλη διαδικασία απόκτησης γνώσης.

Δεν νομίζω ότι ο κ. Βερέμης, ως ακαδημαϊκός, χρειάζεται να πεισθεί για τη σημασία της ανάγνωσης. Δεν πιστεύω ότι μια τέτοια πρόταση είναι δύσκολο να υλοποιηθεί. Τα αποτελέσματα θα είναι ευεργετικά. Μάλιστα αν είναι να γίνει μια και μόνο τομή στην παιδεία, πιστεύω ότι πρέπει να είναι αυτή. Πάνω απ’ όλα τα βιβλία που διαβάζουμε σε μικρή ηλικία είναι εκείνο που διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό τη συνείδηση του έθνους.

* Ο κ. Νίκος Παπανδρέου, είναι συγγραφέας (BA., Yale, 1979, PhD. Princeton, 1986)

από τη σελίδα: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_14/09/2008_284704