Μάθημα ΕΨ04α: Συναισθηματική Νοημοσύνη – γιατί κλαίμε από χαρά;

Μερικές από τις πιο ευχάριστες στιγμές της ζωής μας συνοδεύονται αβίαστα από δάκρυα, τη χαρακτηριστική εκδήλωση της θλίψης και της στεναχώριας. Τώρα, οι επιστήμονες κατάφεραν να εξηγήσουν πού οφείλεται αυτή η φυσική αντίδραση του ανθρώπου στην έντονη συγκίνηση.

Ψυχολόγοι από το Πανεπιστήμιο του Γέιλ, σύμφωνα με το onmed, υποστηρίζουν ότι αντιδρούμε αρνητικά σε ένα θετικό συμβάν προκειμένου να αποκαταστήσουμε τη συναισθηματική μας ισορροπία και να ελέγξουμε τα έντονα συναισθήματα που μας κατακλύζουν εκείνη τη στιγμή.

Η διαπίστωση αυτή ρίχνει περισσότερο φως στην έκφραση των συναισθημάτων και μπορεί να βοηθήσει στην περαιτέρω κατανόηση της ψυχικής υγείας του ανθρώπου.

Όπως εξηγεί η επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Oriana Aragon, «τα δάκρυα χαράς αποτελούν μηχανισμό αποκατάστασης της συναισθηματικής ισορροπίας», συμπληρώνοντας μάλιστα πως «όσοι κλαίνε από χαρά καταφέρνουν να διαχειριστούν καλύτερα τα δυνατά συναισθήματα».

Οι ερευνητές από το Γέιλ διαπίστωσαν ότι μπορεί να συμβεί και το αντίστροφο, δηλαδή η αντίδρασή μας σε ένα αρνητικά φορτισμένο γεγονός να είναι κατ’ εξοχήν θετική. Για παράδειγμα, γελάμε νευρικά όταν νιώθουμε άβολα ή φοβόμαστε και χαμογελάμε ακόμη κι όταν είμαστε λυπημένοι.

Πηγή: http://www.thestival.gr/technology/science/item/212980-giati-klaime-apo-xara

Μάθημα ΘΨ02 – Γνώσεις, Δεξιότητες, Στάσεις, Αξίες, Πεποιθήσεις, Ρόλοι, Συναισθήματα, Αποφάσεις, Δράσεις και Συμπεριφορές

πρώτη δημοσίευση 1-1-2012

… χρήσιμες έννοιες και όχι μόνον για τις ΠΑΔ:

Αξίες
Οι αξίες μας είναι όσα θεωρούμε στη ζωή μας σημαντικά και μπορεί να περιλαμβάνουν έννοιες όπως η ισότητα, η ειλικρίνεια, η εκπαίδευση, η προσπάθεια, η επιμονή, η αφοσίωση, η πίστη … κ.λπ. Οι αξίες μας είναι πάρα πολύ προσωπικές και μας επηρεάζουν σε βαθύ υποσυνείδητο επίπεδο. Κάθε απόφαση που παίρνουμε στηρίζεται στις αξίες μας, είτε τις χρησιμοποιούμε για να αποφύγουμε πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις είτε για να προσεγγίσουμε.

Οι αξίες μπορεί να χωριστούν στις βασικές αξίες και στις δευτερεύουσες αξίες. Οι βασικές αξίες μάς βοηθούν να διώξουμε το στρες, να επιλύσουμε τυχόν κρυμμένες συγκρούσεις, αλλά και βρούμε μια συγκεκριμένη πορεία στη ζωή μας. Τελικά, αυτές είναι σημαντικές για να σας βοηθούν να κινούμαστε προς την επίτευξη λύσεων και μακριά από προβλήματα.

Οι δευτερεύουσες αξίες μας είναι αυτές που φέρνουμε στο προσκήνιο για να χρησιμοποιήσουμε όταν προκύπτουν ορισμένες ιδιαίτερες καταστάσεις Π.χ. μπορεί να κάνεις τον εαυτό σας ξαφνικά πιο «διαθέσιμο», επειδή έχεις ένα φίλο σε ανάγκη και αυτή η πίστη είναι κάτι που έχει για σένα αξία.

——————————————————————————————-

Πηγή: http://people.umass.edu/aizen/ και handbook (πολύτιμο)

——————————————————————————————-

Πεποιθήσεις
Οι πεποιθήσεις μας είναι υποθέσεις που κάνουμε για τον κόσμο. Αναπτύσσονται από ό,τι βλέπουμε και ακούμε, από την εμπειρία και τα διαβάσματά μας, αλλά και τις σκέψεις μας και εφαρμόζονται όχι μόνο για το πώς βλέπουμε τους εαυτούς μας, αλλά και το πώς βλέπουμε τους άλλους ανθρώπους. Έχουμε την τάση να μην αναρωτιόμαστε για τις πεποιθήσεις μας, γιατί είμαστε τόσο σίγουροι γι ‘αυτές και πολλές από αυτές προέρχονται από την παιδική ηλικία μας. Οι πεποιθήσεις μας μπορεί να αλλάξουν από το «επαναπρογραμματισμό» του υποσυνειδήτου μας. Όπως και οι αξίες, οι πεποιθήσεις μας μπορεί να χωριστούν σε δύο διαφορετικούς τύπους: τις πεποιθήσεις ενδυνάμωσης και τις πεποιθήσεις περιορισμού.
Οι τις πεποιθήσεις ενδυνάμωσης μας βοηθούν να κάνουμε με σιγουριά αλλαγές. Χρησιμοποιούμε τις πεποιθήσεις ενδυνάμωσης για τη λήψη αποφάσεων μέσα σε έναν αβέβαιο κόσμο. Οι περιοριστικές πεποιθήσεις κάνουν το ακριβώς αντίθετο και μας κρατούν ριζωμένους σε συγκεκριμένες θέσεις. Οι περιοριστικές πεποιθήσεις μας βασίζονται συχνά σε υποθέσεις που δεν είναι αληθείς. Για παράδειγμα –πες στον εαυτό σου: «δεν μπορείς να μάθεις μια ξένη γλώσσα». Αν ξοδέψεις πολύ χρόνο λέγοντας ότι δεν μπορείς να το κάνεις, τότε για το χρονικό διάστημα αυτό θα είναι αλήθεια.

Στάσεις

Οι στάσεις (attitudes) αναφέρονται σε «ένα γενικό και διαρκές, θετικό ή αρνητικό, συναίσθημα για κάποιο πρόσωπο, αντικείμενο ή θέμα» (Petty & Cacioppo, 1981).

Μία στάση αφορά τη θετική ή αρνητική προδιάθεση ενός ατόμου για κάποιον ή σε κάτι στο περιβάλλον του.

H δομή των στάσεων

Τρεις διαστάσεις των στάσεων έχουν αναδειχθεί ως κρίσιμες για τον εννοιολογικό τους προσδιορισμό:

α) η συναισθηματική διάσταση, αναφέρεται σε αξιολογικά συναισθήματα αρέσκειας και δυσαρέσκειας ως προς το αντικείμενο της στάσης,

β) η γνωστική διάσταση, αναφέρεται στη γνωστική αναπαράσταση του αντικειμένου της στάσης και

γ) η συμπεριφορική διάσταση, αναφέρεται σε συμπεριφορικές τάσεις ή προθέσεις.

Λειτουργίες των στάσεων

α) μηχανισμοί άμυνας,

β) εκφράσεις συστημάτων αξιών,

γ) εργαλεία κοινωνικού προσανατολισμού.

Διαμόρφωση των στάσεων

Οι κλασικές μορφές μάθησης συμβάλλουν στη διαμόρφωση των στάσεων:

α) κλασική εξαρτημένη μάθηση: ένα ουδέτερο ερέθισμα αποκτά την ικανότητα να προκαλεί μια συγκεκριμένη απόκριση μέσω της συστηματικής του σύνδεσης με ένα ανεξάρτητο ερέθισμα που ήδη προκαλεί τη συγκεκριμένη απόκριση, (John B. Watson)

β) συντελεστική μάθηση: βασίζεται στην αρχή ότι οι συμπεριφορές που έχουν θετικές συνέπειες ενισχύονται, (Burrhus Frederic Skinner)

γ) μάθηση μέσω της μίμησης ενός προτύπου:  η μάθηση μπορεί να συντελεστεί μέσω της παρατήρησης των συνεπειών που έχουν οι πράξεις ενός προτύπου. (Albert Bandura)

Σχέση στάσης – συμπεριφοράς

Οι στάσεις δεν προβλέπουν τη συμπεριφορά.  Οι στάσεις μπορούν να αποκτήσουν μια προγνωστική αξία της συμπεριφοράς όταν στάσεις και συμπεριφορά μετρηθούν στα ίδια επίπεδα σαφήνειας, εξασφαλιστεί, δηλαδή, πλήρης αντιστοιχία ως προς την πράξη, το στόχο, το χρόνο και το πλαίσιο.

Οι στάσεις δεν προδικάζουν πάντα τη συμπεριφορά, όμως μία στάση μπορεί να καταλήξει σε σκοπούμενη συμπεριφορά, πρόκειται δηλαδή για πρόθεση που μπορεί να εκδηλωθεί ή όχι στις συγκεκριμένες κάθε φορά συνθήκες.

Αλλαγή στάσεων

Οι στάσεις αποτελούν αντικείμενο τροποποίησης για διαφορετικούς λόγους.  Ένας από αυτούς είναι η επικοινωνία, άρα και η διδασκαλία.

Παραδείγματα στάσεων που μπορεί να είναι και στόχοι διδασκαλίας

• Αναγνωρίζω την αξία της φυσικής κληρονομιάς μας.
• Διαθέτω άνεση στις διαπροσωπικές και διαπολιτισμικές αλληλεπιδράσεις και στον προσδιορισμό της προσωπικής ταυτότητας.
• Είμαι ενήμερος για τους κινδύνους και στέκομαι κριτικά στη χρήση των κοινωνικών δικτύων στο διαδίκτυο.
• Είμαι ενήμερος και κατανοώ κριτικά τη λειτουργία ενός οργανισμού δημόσιας ωφέλειας.
• Έχοντας αναγνωρίσει, επικοινωνώντας με τους συναδέλφους μου, την αξία τους βιωματικά, επιδιώκω να αναπτύξω την αυτοπειθαρχία και την υπομονή.
• Έχω άνεση να συμμετέχω σε πλουραλιστικούς και δημόσιους τομείς, καθώς επίσης στην αίσθηση κοινωνικού συνανήκειν.
• Έχω διάθεση για κριτικό και εποικοδομητικό διάλογο.
• Έχω διάθεση για την εκτίμηση αισθητικών ιδιοτήτων και την προθυμία επιδίωξής τους.
• Έχω ενδιαφέρον για την αλληλεπίδρασή μου με άλλους.
• Συμμετέχω με άνεση σε πολιτιστικές εκδηλώσεις ή στην ανάπτυξη δημιουργικών καλλιτεχνικών εκφράσεων.
• Συνειδητοποιώ την ανάγκη για «διά βίου» μάθηση.
• Σέβομαι και προστατεύω το φυσικό περιβάλλον και προωθώ την αειφόρο ανάπτυξη.
• Δείχνω ευελιξία και δεκτικότητα σε εναλλακτικές απόψεις αν είναι τεκμηριωμένες.

Δεξιότητες

Ως δεξιότητα χαρακτηρίζεται η δυνατότητα ενός ατόμου να επιτυγχάνει συγκεκριμένο επιθυμητό αποτέλεσμα, με την ελάχιστη δυνατή προσπάθεια και μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Η δυνατότητα αυτή εκπλήρωσης εργασιών και επίλυσης προβλημάτων οφείλεται στην αξιοποίηση και εφαρμογή γνώσεων που απόκτησε το άτομο. Οι δεξιότητες, επομένως, δεν είναι έμφυτες, αλλά αποκτώνται και αναπτύσσονται/βελτιώνονται με τη μάθηση μέσω της εκπαίδευσης και της πρακτικής εξάσκησης (training).

Μία δεξιότητα ξεκινά από το επίπεδο της μίμησης για να περάσει με την άσκηση στο επίπεδο του συντονισμού και στη συνέχεια μέσω μακροχρόνιας εξάσκησης στο επίπεδο του αυτοματισμού.

Οι δεξιότητες διακρίνονται σε γενικές και σε ειδικές. Οι γενικές δεξιότητες αφορούν σε ευρεία γκάμα επαγγελμάτων, μπορεί για παράδειγμα να είναι η διαχείριση του χρόνου, η ομαδικότητα και η ηγεσία, ενώ οι ειδικές δεξιότητες χρησιμεύουν μόνο στη διεξαγωγή κάποιου εξειδικευμένου έργου (επαγγέλματος), π.χ. δεξιότητα χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών. Επίσης, οι δεξιότητες μπορεί να είναι νοητικές (π.χ. η χρήση της λογικής σκέψης για την επίλυση ενός τύπου προβλημάτων) και πρακτικές (π.χ. η αισθησιοκινητική δεξιότητα -η χρήση μεθόδων και οργάνων στο εργαστήριο, η χρήση υλικών και εργαλείων στο εργοτάξιο).

Παραδείγματα δεξιοτήτων που μπορεί να είναι και στόχοι διδασκαλίας

• Παράγω ένα γραπτό κείμενο που περιγράφει τι διαμείφθηκε στη συνεδρίαση της επιτροπής (τηρώ πρακτικά).
• Υπολογίζω το κόστος ενός σύνθετου οικονομικού μεγέθους αντικαθιστώντας στον τύπο τις τιμές και κάνοντας τους σημειούμενους υπολογισμούς.
• Εκτελώ εργασίες οργάνωσης γραφείου.
• Χρησιμοποιώ μια σειρά τεχνολογικών εφαρμογών και εργαλείων προκειμένου να παρουσιάσω δημόσια τα αποτελέσματα μιας έρευνας.
• Μιλάω Γαλλικά προκειμένου να επικοινωνήσω επιτυχώς με τον Γάλλο συνάδελφό μου.
• Μπορώ να εκτελέσω εργασίες που περιλαμβάνουν αυτοέκφραση και αλληλεπίδραση με άλλους.
• Επικοινωνώ με αγνώστους πολίτες για να ικανοποιήσω κοινωνικές ανάγκες στη δημόσια σφαίρα χωρίς προκατάληψη για τους άλλους ή τον εαυτό μου.
• Μπορώ να κατασκευάσω νοητικό χάρτη που να περιγράφει τον κύκλο του νερού.
• Εκπονώ σχέδιο δράσης προκειμένου να επιτύχω τη συνεργασία εθελοντικών οργανώσεων με σκοπό τη δημιουργία εθνικού δικτύου βοτανικών κήπων.
• Αξιοποιώ τις επιστημονικές γνώσεις μου για την κατασκευή μιας συσκευής.
• Μαθαίνω πώς να μαθαίνω.
• Μπορώ να συμμετέχω σε ομάδα εργασίας και να συνεργάζομαι αποτελεσματικά με άλλους για την επίτευξη ενός κοινού στόχου.

Γνώσεις που μπορεί να είναι και στόχοι διδασκαλίας

Η προσπάθεια ορισμού της γνώσης είναι ένα από τα κεντρικά προβλήματα στην επιστημολογία. Ένας από τους επικρατέστερους ορισμούς είναι ότι γνώση είναι η αιτιολογημένη (με την έννοια της απόδειξης/τεκμηρίωσης) αληθής πεποίθηση, η οποία αποκτιέται τόσο με την εκπαίδευση/επιμόρφωση όσο και με την πρακτική εμπειρία. Κατά έναν άλλο ορισμό, γνώση είναι η θεωρητική και πρακτική κατανόηση ενός θέματος (αφομοίωση επεξεργασμένων πληροφοριών), πάνω στην οποία στηρίζεται στη συνέχεια η απόκτηση σχετικών με τη γνώση δεξιοτήτων. Κατά έναν τρίτο ορισμό, γνώση είναι το σύνολο των γνωστών επεξεργασμένων πληροφοριών σε κάποιο συγκεκριμένο πεδίο ή συνολικά.

Η αποκτώμενη γνώση είναι είτε ρητή γνώση (explicit knowledge) είτε άρρητη γνώση (tacit knowledge). Η πρώτη μεταδίδεται με το γραπτό και προφορικό λόγο, ενώ η δεύτερη αποκτάται με την εμπειρία. Στη σημερινή εποχή, η γνώση συνδέεται με την έρευνα, την καινοτομία και τις νέες τεχνολογίες.

Παραδείγματα γνώσεων

• Περιγράφω τις λειτουργίες ενός οργανισμού παροχής υπηρεσιών.
• Διατυπώνω το σκοπό της πολιτιστικής και καλλιτεχνικής έκφρασης.
• Περιγράφω τις χρήσεις της τεχνολογίας που διαθέτει ένας οργανισμός κοινής ωφέλειας.
• Αναφέρω τα μέσα έκφρασης ταυτότητας και επικοινωνίας ενός ατόμου με τα άλλα άτομα του περιβάλλοντός του.
• Απαριθμώ τα χαρακτηριστικά και διατυπώνω τους δημοκρατικούς σκοπούς της κοινωνίας.
• Ερμηνεύω φαινόμενα του φυσικού περιβάλλοντος.
• Συγκρίνω δύο θεωρίες σε σχέση με τη δυνατότητά τους για εξήγηση ενός φαινομένου.
• Διακρίνω τη διαφορά μιας ομάδας από ένα σύνολο ανθρώπων.
• Ορίζω την εκπαιδευτική ομάδα και απαριθμώ τα χαρακτηριστικά της.
• Περιγράφω τον κύκλο του νερού στη φύση και εντοπίζω τις συνέπειες της ανθρώπινης παρέμβασης στην ποιότητά του.

(Πηγές: http://www3.aegean.gr/sociology/gr/class-curriculum/koinoniki-psixologia-i.htm

Petty, R. E., & Cacioppo, J. T.  (1981). Attitudes and persuasion:  Classic and contemporary approaches.  Dubuque, Iowa:  Wm. C. Brown Company Publishers.

Κουλαουζίδης Γ. και ΟικονόμουΑ. (2010). Εκπαίδευση Εκπαιδευτών ΕΚΔΔΑ: Εκπαιδευτικό Υλικό. Αθήνα: ΕΚΔΔΑ.)

…

Χρήσιμο (και έτοιμο για κατέβασμα) wiki-book: Knowledge, Attitudes, Skills

——————————————————————————————-

Πώς συνδέονται οι έννοιες αυτού του «φάσματος» καθώς το άτομο μαθαίνει;

Μια πρώτη προσέγγιση:

…

Μάθημα ΕΨ04: Συναισθηματική Νοημοσύνη – τα Θεμελιώδη Συναισθήματα

Πρώτη δημοσίευση 5-4-2011

Συναισθηματική Νοημοσύνη

Τα συναισθήματα και η γλώσσα τους

Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά την 25η Νοεμβρίου 2009

Robert Plutchik

ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Διαπιστώθηκε, μετά από μια σειρά πειραμάτων, ότι παντού οι άνθρωποι αναγνώριζαν στις εκφράσεις του προσώπου τα ίδια βασικά συναισθήματα. Αυτή η παγκοσμιότητα των εκφράσεων του προσώπου παρατηρήθηκε, πιθανότατα, αρχικά από τον Άγγλο φυσιοδίφη, γεωλόγο και βιολόγο Charles Robert Darwin (1809-1882), απλά Darwin, ο οποίος τη θεώρησε ως απόδειξη ότι οι δυνάμεις της εξέλιξης είχαν χαράξει αυτά τα σημάδια στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα. Οι ερευνητές εξακολουθούν να διαφωνούν ως προς το ποια ακριβώς συναισθήματα μπορούν να θεωρηθούν ως πρωταρχικά ή βασικά.

Αναζητώντας κάποιες βασικές αρχές, πολλοί ερευνητές  υποστηρίζουν ότι τα συναισθήματα μπορούν να ταξινομηθούν ανά οικογένειες (θυμός, θλίψη, φόβος, απόλαυση, αγάπη, ντροπή …), οι οποίες θεωρούνται υποδείγματα των άπειρων αποχρώσεων της συναισθηματικής μας ζωής. Κάθε μια από τις οικογένειες έχει ένα βασικό συναισθηματικό πυρήνα απ’ όπου προέρχονται τα συγγενικά της συναισθήματα στις ποικίλες παραλλαγές τους και εμφανίζουν πολικότητα.

Στις εξωτερικές πτυχές υπάρχουν οι διαθέσεις, οι οποίες είναι πολύ πιο μεταλλαγμένες και πολύ πιο διαρκείς από το συναίσθημα (ενώ είναι σχετικά σπάνιο να βρίσκεται κανείς, για παράδειγμα, στο απόγειο του θυμού όλη μέρα, δεν είναι τόσο σπάνιο να είναι για μεγάλο διάστημα κακόκεφος και ευερέθιστος, κατάσταση κατά την οποία εύκολα προκαλούνται σύντομες εκρήξεις θυμού).

Πέρα από τις διαθέσεις υπάρχει η ψυχοσύνθεση, η έμφυτη ροπή προς μια συγκεκριμένη διάθεση που κάνει τους ανθρώπους μελαγχολικούς, ντροπαλούς ή πρόσχαρους.

Και ακόμα, πέρα από αυτές τις συναισθηματικές προδιαθέσεις, υπάρχουν οι αναμφισβήτητες διαταραχές του συναισθήματος, με τις ανάλογες κλινικές τους εκδηλώσεις, όπως η κατάθλιψη και το παθολογικό άγχος, στις οποίες ο άνθρωπος νιώθει μόνιμα παγιδευμένος σε μια τοξική κατάσταση.

Χαρακτηριστικά γνωρίσματα των συναισθημάτων

Τα συναισθήματα χαρακτηρίζονται από ένταση και διάρκεια.

Η ένταση του συναισθήματος προσδιορίζει τον βαθμό (έντονο, λιγότερο έντονο ή καθόλου) με τον οποίο το άτομο βιώνει κάποιο ερέθισμα. Η ένταση και η μορφή με την οποία εκδηλώνονται τα συναισθήματα επηρεάζονται από τις συνθήκες του κοινωνικού, αλλά και του φυσικού περιβάλλοντος.

Η υποβάθμιση του φυσικού μας περιβάλλοντος έχει άμεση σχέση με την εκδήλωση ορισμένων συναισθημάτων και, στη συνέχεια, έχει επιπτώσεις στη σωματική και ψυχική μας υγεία. Έρευνες που έχουν γίνει, έχουν αποδείξει το πόσο, όχι μόνο η καθημερινή πίεση αλλά ακόμη και ο θόρυβος των αυτοκινήτων ή το «νέφος» επηρεάζουν την ψυχική και πνευματική υγεία του ανθρώπου.

Το κοινωνικό περιβάλλον επηρεάζει βαθύτατα την ένταση και τη μορφή με την οποία εκδηλώνονται τα συναισθήματα. Ας μη ξεχνάμε το πως η συναισθηματική συμπεριφορά των ανθρώπων αλλάζει σε περίοδο πολέμου ή ακόμη, πολύ απλά, το πώς αλλάζει στην παρακολούθηση ενός ποδοσφαιρικού αγώνα.

Η διάρκεια του συναισθήματος είναι επίσης ένας παράγοντας που το χαρακτηρίζει. Είμαστε χαρούμενοι ή λυπημένοι, ανάλογα με το ερέθισμα που μας έχει προξενήσει τη χαρά ή τη λύπη, για περισσότερο ή λιγότερο διάστημα. Πολλές φορές όμως, παρόλο που η διάρκεια ενός ευχάριστου π.χ. ερεθίσματος μας προκαλεί θετικό συναίσθημα, όταν υπερβεί κάποιο χρονικό όριο, τότε μετατρέπεται σε αρνητικό συναίσθημα (π.χ. πλήξη, αποστροφή). Τα μικρά παιδιά ενώ παίζουν ευχαριστημένα στο τέλος κλαίνε από κόπωση: το ίδιο τους το παιχνίδι μετά από λίγο τους έχει προξενήσει αποστροφή. Τα συναισθήματα, όμως, αυτά, θετικά ή αρνητικά, σύντομα ή όχι, εναλλάσσονται στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου. Το ίδιο ερέθισμα ανάλογα με το χρόνο, τον τρόπο και την ένταση με την οποία γίνεται δεκτό από τον οργανισμό επιφέρει και την ανάλογη ευχαρίστηση, δυσαρέσκεια, οργή ή φόβο.

Αμφιθυμία: χαρακτηρίζεται, έτσι, η ταυτόχρονη εκδήλωση διαμετρικά αντίθετων συναισθημάτων για το ίδιο γεγονός ερέθισμα, χωρίς εξ ορισμού να είναι πάντα παθολογική κατάσταση. Ως σημείο μιας σχιζοφρένειας όμως, η αμφιθυμία συναρθρώνεται εντός του πλέγματος της ψυχωτικής δομής και εκδηλώνει τότε την ανεπίλυτη ταυτόχρονη διακίνηση, μέσα στο ίδιο το συναίσθημα, της αγάπης και του μίσους, της θελκτικότητας και της επιθετικότητας.

1	ΑΠΌΛΑΥΣΗ*	Ευτυχία, χαρά, ευχαρίστηση, ανακούφιση, ευφορία, ικανοποίηση, ευεξία, κέφι, ευαρέσκεια, ενθουσιασμός, ηδονή, έκσταση, έως μανία
2	ΑΓΆΠΗ	Αποδοχή, φιλικότητα, εμπιστοσύνη, τρυφερότητα, ευγένεια, ταίριασμα, αφοσίωση, λατρεία, ξεμυάλισμα, έρωτας
3	ΑΠΟΣΤΡΟΦΉ	Περιφρόνηση, δυσφορία, σιχασιά, απέχθεια, φρίκη, βδελυγμία, αηδία
4	ΈΚΠΛΗΞΗ	Σοκ, κατάπληξη θαυμασμός, απορία
5	ΘΛΊΨΗ	Λύπη, πίκρα, στενοχώρια, ακεφιά, μελαγχολία, αυτολύπηση, μοναξιά, απελπισία, οδύνη, έως και σοβαρή κατάθλιψη
6	ΘΥΜΟΣ	Λύσσα, οργή, πικρία, αγανάκτηση, απόγνωση, εκνευρισμός, εχθρότητα, μίσος, βία
7	ΝΤΡΟΠΉ	Ενοχή, αμηχανία, απογοήτευση, τύψεις, ταπείνωση, εξευτελισμός, συστολή, μετάνοια, εντροπή
8	ΦΟΒΟΣ	Άγχος, αναστάτωση, νευρικότητα, έγνοια, τρόμος, ανησυχία, δέος, φρίκη, σε ψυχοπαθολογικές μορφές φοβία και πανικός

*Στους συνδέσμους θα βρίσκετε σχετικά με τα θέματα αποφθέγματα.

Robert Plutchik

Άλλα σχετικά θέματα με τα αποφθέγματά τους:

• Αγωνία
• Αδιαφορία
• Αδράνεια
• Αίσθημα
• Αισιοδοξία
• Αισιοδοξία – Απαισιοδοξία – Θετική ή Αρνητική Σκέψη
• Αλαζονεία – Έπαρση – Καύχηση – Κομπασμός – Κομπορρημοσύνη – Ξιπασιά – Οίηση – Περιαυτολογία – Υπερηφάνεια – Υπεροψία
• Αμέλεια
• Αναισθησία
• Ανία – Βαριεστιμάρα – Πλήξη
• Απάθεια
• Απαισιοδοξία
• Απραξία
• Αργοπορία
• Αργία – Απραγία
• Γαλήνη
• Δράση
• Δυστυχία
• Εγωισμός
• Ειρήνη
• Ελπίδα
• Εργασία
• Ευαισθησία
• Ευδαιμονία
• Ζήλια
• Ηρεμία
• Ησυχία
• Θετικότητα
• Θλίψη – Θλίψεις
• Καρδιά
• Οκνηρία
• Πόνος
• Πραότητα
• Πράξεις
• Συγκίνηση
• Συναίσθημα – Συναισθήματα
• Συστολή
• Ταπεινοφροσύνη
• Τεμπελιά

Συναισθήματα: Τι νιώθει ο σύγχρονος άνθρωπος;

ΤΟ ΒΗΜΑ:

Πέντε συναισθήματα έχουν μπει στο μικροσκόπιο της επιστήμης και θεωρείται ότι συγκαταλέγονται στους «βασικούς υπευθύνους» για τη δομή της κοινωνίας μας.

ΤΗΣ JESSICA GRIGGS